Bölüm 11

-Şşş, sakit, lazım deyil...- ne deyeceyini bilmirdi Yaşar.Bahar ise onu heç eşitmirdi. Üzünü Yaşarın sinesine sıxıb ,onun köyneyini isladırdı.Yaşar diger elini qaldırıb onun saçlarını sığalladı.
-Mmen...- Bahar hıçqırıq içerisinde bir kelme dedi ve susdu.Ne deyecekdi ki? Bağışla ki, bu qeder axmağam? Bağışla ki, hele böyümemişem ve sene ere gelmişem?
-Lazım deyil- Yaşar pıçıltıya benzer sesle onu yeniden uzun müddetliyine Yaşarın deyecek sözü tapılmadı."Bağışla ki, menim anam bu qeder qeddardır ve men eşşeyem" demek bir az yersiz olardı, anaya ve özüne hörmeti itirmek olmazdı! İkisi de ne qeder müddet bu veziyyetde dayandıqlarının ferqinde bele deyildiler.Baharın göz yaşları bitmiş ,yerini rahatlıq bexş eden hıcqırıqlarla deyişmişdi.Yaşar da en az onun qeder bu ana çox ehtiyac duyurmuş kimi Baharı her iki eli ile özüne sıxaraq şirin xeyallara dalmışdı.Bahar onun üçün evezedilmez , yumşaq balinca çevrilmiş kimi onun başını çenesinin altından dayaq etmisdi. Çene üçün balıncı ,gülmeli olsa da rahatdır. Qıraqdan baxarken ikisinin de obrazı seven cütlükleri xatırladırdı,lakin Yaşar sevgilisini qucaqlayarken başqasını xatırlayan xeyanetker idi hal-hazırda.Onun qolları arasında yene Nuray idi, yene sevdiyi qadın idi...Bahar eri onu beline sarılaraq özüne daha berk sıxdığında bunun ferqine vardı . Yaşar onu qucaqlamırdı, ona vermirdi bu sevgini, qayğını.Yene de aralarında görünmeyen biri var idi. Özü bu ailede, hetta bu dünyada olmadığı halda onların arasında her daim var idi.Bu her kimse ,(her ikisi de onu tanıyırdı) Yuliyadan daha beter idi. En azından Yuliyaya qarşı çıxmaq olardı baxmayaraq ki, Bahar bunu etmirdi ,amma Yaşar ede bilerdi, Nuraya qarşı çıxmaq üçün ise onu yeniden diriltmek lazım idi. Göresen, mümkünsüzlüyü mümkün eden büro var idimi??
Yaşar elleri ile Baharı belinden tutub özüne daha berk sıxdı.
-Yaşar...- Bahar onun adını çox az halda çekirdi ve bu o hallardan biri idi , nefes kesen ve sesini çıxarmasan daha pis olacağını bildiyin o

[1] 2 3 ... 7 >>