Bölüm 12

Bahar deqiqeler idi özüne gele bilmirdi. Hal-hazırda güzgüde gördüyü bu eksin sahibi olduğunu özüne izah ede , qebul etdire bilmirdi. Bu o, idi.Her zaman özünü sadece boz renglerde gören, toy gününden başqa heç vaxt üzüne kosmetik vasite deymeyen Bahar idi ,indi güzgüde özünü izleyib ,heyrete gelen.Eynindeki esrarengiz yaşıl rengli libas dizinden idi ve Bahar ilk defe idi ayaqlarının ne qeder gözel olduğunu göre bilirdi.Onlar düz ve seliqeli idiler.Elbetde, Bahar öz ayaqlarını görmemiş deyildi ,lakin, açıq rengli kollar ağ ayaqlarını yığmış ve eteyinin altından çox zerif görünüş yaradırdılar.
-İnana bilmirsen ,he?- onu bu kimi fikirlerden Mariyanın sesi ayırdı.Qız yaxınlaşıb onun arxasında dayandı ve elini çiynine qoyaraq birlikde Baharla onu aynadan süzmeye başladı.
-Bbu, bu...Menem?- Bahar makiyaj sayesinde daha da irilenmiş gözlerini üzüne dikmişdi.
-Bu hemişe sen idin gözelim, sadece gözlerinden qara eyneklerini hele indi çıxarmısan.- Mariya onu çiyinlerinden tutub özüne doğru çevirdi ve yaz çiçeklerinin yarpaqları qeder elvan olan yaşıl gözlerinin içine baxdı.
-Men senin gözlerinden hemin eynekleri çıxardım, sen ise onları bir daha taxmayacağına mene söz ver .- Baharın ince dodaqlarının üzerindeki qırmızı boya gülüşü ile ahengleşdi.
-Çox sağ olun, Mariya xan...
-A-a!- Mariya işaret barmağını etiraz ederek terpetdi.- mene xanım ,bacı , xala kimi müracietler etme, xahiş edirem.Sadece Mari.Okay?- Mariya gülümsündü, ardınca da Bahar. İkisi de el-ele tutub nehayet salonun giriş hissesine irelilediler.Mariya Romaya olan teşekkürlerini her zamankı kimi zarafatyana bildirerek oranı Baharla birlikde terk etmişdi.
Telefonu qulağına qoyub maşının qarşısında o teref bu terefe narahat halda gezen Cavidan qapını açan Mariyanı gördükde sebrsiz şekilde
-Harada qaldız axı?- qaşlarını çataraq narazı dillendi ve derhal sonra qapıdan donunun eteklerinden sıx- sıx yapışaraq çıxan Baharı görüb, dilini uddu.
Onun gözleri heç neyi görmez oldu artıq.Ne ağzını açıb

[1] 2 3 ... 11 >>