ki, yayın istisinde men o baxışların şaxtasında donmuşdum.
Qeher meni boğsa da:
- Bes niye mene ümid verdin? Niye öpdün meni? Niye sevirem dedin? Niye hediyyeler alaraq meni deyerli hiss etdirdin? Niye? Niye???? deyerek qışqırdım...
O ise:
- Güldürme meni sen Allah! Sen seni öpüb, sene sevirem dediyimi anda hansı veziyyetde olduğumu çox yaxşı bilirsen. Seni sevmediyimi, başqasını sevdiyimi görmeyecek qeder ağılsız ve kor ola bilmezsen her halda Pervane - deyerek meni yaralamağa davam edirdi...
- Demek sevdiyin varmış elemi? Demek menimle oynadın he? Daha doğrusu oynadınız! Qoy texmin edim sevgilinin kimliyini! Böyük ehtimal Güneldir sevdiyin elemi? Cavab ver! deyerek sesimi yükseldib ayağa qalxdım.
- Sesinin tonuna fikir ver! Hem bilsen ne deyişecek ki?! Senin üçün sevdiyimin kim olmağının ne ferqi var? Esas odur men seni sevmirem. Seninle bedbext idim anlayırsan, bedbext...
- Allah ikinizin de belasını versin! Demek sene her defe Günel ile bağlı sual verende ona göre dava salıb, qabaqdangelmişlik edirdin... Etiraf et! İndi ki, heç neden qorxun yoxdur! İndi ki, qarşını kesen yoxdur! Danış! deye eseble sesimi yükseltdim..
- He Güneldir, sonra?! Başqa sualın var? Hem o en sevdiyin, üzerine toz qondurmadığın refiqen Nezrinin de her şeyden xeberi var! Yaxşı refiqe olsa zamanında senin gözünü açardı!
Raufun dediyi son cümle üzüme şille kimi deymisdii. Artıq ne qulaqlarım nese eşidirdi, ne de gözlerim bir şey görürdü. Bir günde iki xeyanet mene ağır gelmişdi... Bunun altından nece qalxacaqdim heç özüm de bilmirdim. Bildiyim bir heqiqet var idi. O da güvendiyim bütün dağlara qar yağmışdı...
Cox sagol canim,heyatin aci heqiqetleri(
Ellerine sagliq..ne ucuzcu hekaye bu
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç