müddet keçmişdi. İkisi de gülümsündü ,lakin bu gülüş evvelki gülüşlerden deyildi deye ikisi de hiss edirdi.Eger Yaşara ne vaxtsa hele uşaq vaxtından onun tek dostu, tek sirdaşı, heyatını bölüşe bileceyi tek insan -Cavidanı gördüyünde bu qeder yöndemsiz hiss edeceyini deseydiler uğunub gederdi. İki yad insan ,onlara yad olan, mecburiyyet burulğanının tam ortasında, düşdüklerin ferqine varmadan bu burulğana düşmemek üçün mübarize aparırdılar. Onlar bir-birlerini en kiçik detallarına qeder tanıyan illerin dostu deyildiler artıq. Yox-yox dostluq yerinde idi, onların arasındakı dostluq münasibetleri bu qeder tez yoxa bilecek qeder zeif deyildi, dostlar itmişdi sadece, evvel hemişe biri-birinden dayaq alan dostlar yox idi. İkisi de eyni çay axarında ferqli qollara ayrılmışdı.
Cavidanın etdiyi isti qehve teklifine ikisi de üzündeki süni memnunluqla razılıq verib yaxınlıqdakı kafeye üz tutdular .
Sifariş edilen qehve, havadan, sudan, işden ve Cavidanın qeyri -etik sevgi maceralarından danışılan söhbetler, danışılmasa bele abu-havası hiss olunan mövzular...
Aralarında sözlü birine benzeyen insan Cavidan idi. Haqqında danışmaq istediyi mövzunun abzasını qoymaq çetin olduğunu heç ne gelmediyi halda yalandan mobil telefonuna nezer salması ile gösterirdi. Sifariş geldi ve her zaman eyni olan acı qehvelerden birine toxunulmur digerini ise Yaşar qurtum-qurtum içeri doğru aparırdı.
-Cavidan...- aradakı bir neçe saniyelik sükutdan sonra Yaşar dodağının sol terefini qaçıraraq dillendi.
-Danış.
Cavidan gözlerini qaldırdı, dostuna teeccüb ve eseb qarışığı, maraqlı bir ifade ile baxdı. Sadece birce kelime , ne yumşaq ,ne sert , birce dene söz. "Danış" , "başla ve danış" ,"danış ki, bitsin artıq".
-Yaşar,- başlanğıc Yaşar gözlediyi kimi de tereddüd ve zidd ile idi. Cavidanın gözleri endi, qalxdı, yeniden endi...endi.
-Uzatmayım he?- dodaqucu tebessüm.
-Mence de .- Yaşar astaca başını yelledi, gözlerini maraqlı neyise izleyirmiş kimi qehve içdiyi fincanın içerisinden

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 15 >>