bu Yaşarın gözünden yayınmadı. O, başını görülmeyecek şekilde yelledi ve xoş hisslerini biruze veren üzünü qırağa tutdu. Eynindeki penceyi soyundu ve seliqe ile qatlamağa başladı.Bahar ise yeniden başqa diyara esger gönderilen adama döndü. Evde tek olduqlarının ferqine vardı ve Yaşarla eyni otaqda olması onu sıxdı. Axmaqlıq idi ,bilirdi. Yaşar ona heç ne etmezdi, heç vaxt. Bu artıq belli mesele idi Bahar üçün, dünen baş verenlerden sonra ,Yaşar üçün Nurayın ne qeder önemli olduğunu öz qulaqları ile eşidenden sonra ise açıq kitabdakı vereqin oxunması qeder asan idi onun hisslerini oxumaq.Bahar eli ile sol qolunun dirseyinden yapışdı. Yaşarın emrini gözleyen işçiye benzeyirdi. Bu narahatlığı duyan Yaşar ise heç ne olmamış kimi aparırdı özünü. Bura onların otağı idi ve Baharın bele heyecanlı olması ona menasız gelirdi. Bu, Yaşarın fikirleşmek istediyi idi, eslinde ise o, sadece qıcıqlanırdı.O, Baharın onun yanında serbest olmasını isteyirdi, aralarında olan bu adsız münasibetin sebebkarı özü olduğu halda da qızı amansızcasına günahlandırırdı. Bahar niye ondan çekinirdi, niye başqa birinin adını yuxularında sayıqlayırdı? O, penceyi geyim dolabına asmaq istedi ,sonra fikrini deyişmiş kimi
-Mence bunu yumaq lazımdır, - deyib qapıya doğru addımladı.
-Şşey...- onun ele de ürekle getmeyen ayaqları Baharın qerarsız çağırışı ile dayandı.
-Siz...- Bahar evvelce onun üzüne baxsa da bir az sonra gözlerini endirdi.- Cavab vermediz.
Yaşar bir qaşını ne ise başa düşmürmüş kimi qaldırdı.
-Neye?
-Menim aşbazlığı öyrenmeyimi isteyib ,istemediyinize.
Araya sükut çökdü. Bir neçe saniye. Bu, bir neçe saniye Yaşar gözlerini Baharın simasında saxladı. Bu, bir neçe saniye cavab gözleyen Bahar gözlerini qaldırmadı. Bu, bir neçe saniye onun üçün saatlara beraber oldu. Nehayet Yaşar küreklerini qaldırdı ve dik durdu, bu bir neçe saniyeden sonrakı ilk terpeniş idi. İlahi, o, yaxınlaşır. Bahar elini dirseyinden aşağı doğru sürüşdürdü, gözleri nehayet döşemeden qalxıb ona doğru addımlayan

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 15 >>