Hem gecedi bu vaxt tek-tük aptek açıq olaraq - deyib ayağa qalxmaq isteyirdi ki, anamın elini tutub qalxmağına izin vermedim... Anam diqqetle meni süzüb ne olduğunu anlamağa çalışırdı... - Ana zeng etme! Ne bu gün, ne de bundan sonra! Rauf yoxdu artıq! deye zorla dillendim... Anam qızdırmanın tesirinden sayıqladığımı zenn etse de: - Nece yeni yoxdu qızım? deye soruşub suallarla dolu gözlerini mene zilledi... - Ayrıldıq ana, bu gün ayrıldıq! Daha doğrusu Rauf her şeyi bitirdi. Amma indi bu haqda danışacaq halda deyilem - deyerek üzümü yana tutdum ve istemesem de seherden saxladığım yaşlar gözlerimden süzülmeye başladı... Anam özünü sakit aparmağa çalışsa da sanki dünya başına yıxılmışdı. Eşitdiklerine inana bilmirdi. Heç men özüm inanmırdım, o nece inansın? Leman da sarsılmışdı. Amma ağzını açıb tek kelime bele etmirdi... Anam bir otaqlı evin içinde qerar tuta bilmirdi. Gah yanımda oturur, gah durub otaqda o baş bu başa gedirdi. Arada qızdırmamı ölçür, düşmediyini görüb, bir "ahh" çekirdi. O bir anda nese düşünüb eynini geyinerek: - Men gedim iyne alim gelim deyerek qapıya doğru yöneldi. Ardından: - Ana! deye seslendim. Üzünü çevirib mene baxdığında: - Sene and verirem Allaha, Bestiye zeng edib bu haqda heç ne deme! Ne de ondan heç ne soruşma! Onsuz etdiyinizi etmisiz, daha qarışmayın! deyerek yeniden üzümü yana tutdum... Onsuz Eldar emi ölenden sonra Besti xala ile de aramızda soyuq külekler esirdi. Evveller anama günde yüz defe zeng eden Besti xala anam zeng etmese ona zeng etmez, axtarmasa axtarmazdı. Anam ise Bestinin başına gelenler üçün bele olduğunu düşünürdü... Ah saf anam! Onlar oğlu ile çoxdan bizi gözden çıxarmışdılar, sadece bizim ruhumuz bele duymamışdı... *** Seher gözümü telefonuma gelen mesaj sesi ile açmışdım. Sehere kimi anam da keşiyimi çekdiyinden yanımda yatıb qalmışdı. Qalxdığımı hiss edib, o da oyanaraq celd elini alnıma toxunurdu ve: - Şükür, düşüb qızdırma - deyib, ayağa duraraq seher yemeyi hazırlamaq üçün metbexe keçdi... Telefonu götürüb

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>