baxdığımda yeniden Nezrinin adını görüb, önce mesajı oxumaq istemesem de, sonra oxumaq qerarı aldım. Menim zenge ve mesaja niye cavab vermediyimi soruşur, anamın iş meselesini danışdığını ve bu gün ora getmeli olduğunu yazırdı... Mesajı oxuyub istehza ile gülümsemişdim... Önce qebul etmek istemesem de sonra anamın taleyinin qürurumdan üstün olduğunu düşünüb: - Salam. Ünvanı yaz! deye qısa mesaj göndermişdim. Nezrinden önce ünvan sonra ise: - Yaxşısan? deye mesaj gelmişdi... Bir az düşündükden sonra bu meselenin danışılmadan hell olunmayacağını anlayıb ona: - Bu gün bize gele bilersen? Seninle vacib danışacaqlarim var - deye yazıb göndermişdim... Nezrin yazmaq evezine zeng ederek: - Bir de salam Peri. Necesen? Ne olub? Ne meseledi? Belke şehere çıxaq? deye bir nefese sualları ard-arda düzmüşdü... - Yox, şeherlik halım yoxdur. Xestelenmişem biraz. Sen ele en yaxşısı bize gel. - Yaxşı, olar. Saat neçede? - Anam evde olmayanda olsa daha yaxşı olar. O görüşde olan saatda sen de bize gel deyerek danışıb sağollaşmışdıq... Az sonra anama işle bağlı xeberi söyleyib onun iş görüşü üçün klinikaya getmeli olduğunu söylemişdim. Önce meni qoyub getmek istemese de, onu zorla razı sala bilmişdim... *** Rauf ise Pervaneden ayrılandan sonra eve gelerek anasına mujdeli xeberi vermişdi. Anası: - Düz etdin bala, sevmediyin biri ile yaşamaq kabus olardı. Herçend atanla men sevib evlenmişdik. Amma o da mene dağ çekib getdi - deyerek öz aleminde oğluna destek olmuşdu.... Pervane geceni qızdırmadan yanıb can veren anlarda ise Rauf Günel ile telefonda danışıb ona sevine-sevine Pervaneden ayrıldığını ve seher onunla görüşmek istediyini söylemişdi... Günel bu xebere çox sevinmiş ve: - Sabahı sebrsizlikle gözleyirem - deyerek sevincini biruze vermişdi. Çünki Rauf atası öldüyünden beri Günelle görüşmemişdi... *** Günelin ince elleri Raufun kobud elleri arasında itib batmışdı. Rauf: - Bitdi.. Bütün çetinlikler geride qaldı.. Artıq bizi heç kim, heç ne ayıra bilmez.. Seni sevirem! - deyerek,

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>