ovcunda itib-batan xırda elleri yuxarı qaldıraraq ince öpüşlere qerq etmişdi... Günel gözünde sevinc, bir o qeder de hiyleger qığılcımlar sayrışaraq: -Bitdi! - deye tekrarlamışdı. Lakin Rauf onun sevgisinden o qeder kor olmuşdu ki, Günelin esl meqsedini başa düşecek halda deyildi.. O indi insanı göylere ucaldan şirin, bir o qeder de tekrar yere çırpan, sevgi adlanan şirin şerabdan içerek mest olmuşdu... - Gel gedek! deyerek Rauf Günelin elinden tutub özü ile birge çekmeye başladı... Günelin yerinden terpenmediyini görüb Rauf gözlerini Günele zilleyerek: - Ne oldu? Gel dee - deye yeniden tekrarladı... - Bes senin maşının hanı? Niye ayaqla gedirik?! Rauf Günelin verdiyi qefl suala özünü itirse de: - Gel gedek! Her şeyi danışacam - deyerek Günelin elinden yapışıb, tekrar özü ile birge çekmeye başladı.. Denizkenarı parka düşerek bir xeyli ayaqla gezdikden sonra boş skamyalardan birinde eyleşdiler... Heyat ne qeribedir ele deyilmi? Saatlar önce burada 4 illik nişanlısına heç gözünü bele qırpmadan başqasını sevdiyini, onu sevmediyini söyleyerek, her şeyi yıxıb keçmişdi.. İndi ise burada illerdir sevdiyi ve iki ildir eyni yatağı bölüşdüyü qadına artıq müflis olduqlarını, heç neleri qalmadıqlarını deyecekdi.. Ancaq o qeder sıxılırdı ki, buna cesareti çatmırdı... Bir qelbi qirmaqdan, onun ahını almaqdan qorxmayan Rauf, indi özü üçün müflis olduqlarını diline getire bilmirdi.. Günel sebrsiz şekilde, eseble dillendi: - Rauf! Belke danışasan?! Artıq neçe deqiqedir ki, boş-boş oturub denizi seyr edirsen.. Belke peşman olmusan?! Artıq meni sevmirsen?! - deyerek yalandan kövrelerek özünü ağlamağa mecbur etdi... Sonra: - Sen bilirsen ki, sen olmasan men yaşaya bilmerem.. Bilirsen ki, seni nece sevirem deyerek, ele hey dayanmadan danışmağa davam edirdi. Rauf Güneli qolları arasına alaraq sinesine sıxıb: - Şitttt, ağlama! Ağlama gözelim.. Heç ele şey olar? Seni sevmediyimi nece düşüne bilersen?.. Sen menim her şeyimsen.. Seni o qeder çox sevirem ki, deyib Günelin qulağına doğru

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>