danışaraq, boynuna ince öpüşler bexş etmeye başladı... Günel: -Biz niye burda görüşdük axı? Niye bağ evine getmedik? Senin üçün çox darıxmışam deyerek şıltaq bir eda ile Raufun dodaqlarına toxundu.. Rauf Günelin belini azca sıxaraq: - Sakit dayan gözelim! Meni özümden çıxartma, camaat baxır axı deye dillendi... - Eh baxsınlar da.. Onsuz da qısa müddet sonra heyat yoldaşım olacaqsan.. Kime ne? deyerek Günel gözlerini süzdü ve: - Rauf, evlenenden sonra da bağ evinde yaşayarıq.. Düzdür şehere uzaqdır, ancaq ora bizim sevgimizin başladığı yerdir.. İsteyirem daima orada yaşayaq deye davam etdi... Rauf gözlerini yumaraq, bir nefese: - Bağ evi yoxdur artıq! söyledi... Günel ellerini boşaldaraq kenara çekilib: - Nece yeni yoxdur? Hanı bes? Satdın? Niye? deye teeccüble soruşdu. - Men satmadım Günel.. Mecbur aldılar.. Atamgil şirketi batırdı.. Külli miqdarda borcun qarşılığında neyimiz var, neyimiz yox, hetta menim maşınım, yaşadığımız ev, her şeyi elimizden aldılar - deyerek gözlerini Günelin teeccüble ona baxan simasında gezdirdi.. -Bes indi harda yaşayırsınız? - deye Günel donuq bir veziyyetde soruşdu.. -Heleki xalamgilde... Ancaq özüme iş tapım, bir müddetlik kiraye çıxarıq.. Sonrası da Allah Kerimdir..Yeqin ki, evlenenden sonra da bir müddet anamla yaşayacağıq... Günel deli kimi gülerek Raufa baxıb: - Zarafat edirsen?.. Yox, bu eşitdiklerim yalandır.. Sen ya deli olmusan, ya da zarafat edirsen deyirdi ki, - Günel! deye Rauf sebri tükenmiş bir halda çemkirdi.. Onsuzda bu veziyyet onu kifayet qeder sıxırdı.. Bir de Günelin bele demeyi onu lap utandırmışdı... O: - Heç zarafat edene oxşayıram?!! deye davam etdi... Günel: - Yox! Yox, oxşamırsan! deyerek çantasını götürüb Raufdan uzaqlaşmağa başladı.. Rauf: - Off! deyerek eseble ellerile üzünü ovuşdurub ayağa qalxdı.. Günelin üstüne qışqırmamalı idi.. Bu olanlarda onun heç bir günahı yox idi.. Üzr istemeli olduğunu derk edib iri addımlarla, demek olar ki, qaçaraq Günele çatıb qolundan yapışıb, onu dayandırıb, özüne teref

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>