qalxmaq istedi, amma metbexin işığının yanıq olduğunu görüb, ayaq saxladı. Asta addımlar ile yaxınlaşdı ve azacıq aralı qalan qapıdan içeride neyise seyle qarışdıran arvadını izlemeye başladı.Bu aralı qapılardan Baharı ilk izleyişi de deyildi ,elbetde.
Bahar hansısa mahnını zümzüme ederek tort üçün krem hazırlayırdı ve bunun üçün mikserden istifade etmeden ,kiçik ellerini seyle çalışdırırdı. Sonunda lazım olan qatılığı alan kremin dadına baxmaq üçün o, şehadet barmağını batırıb ağzına doğru apardı. Onun yanaqları özünden razı şekilde qulaqlarına doğru dartıldı, yaşıl gözleri sevincle parladı. Bütün bunları Yaşar heyranlıqla izleyirdi. Bahar ellerini yudu ve sebebsiz xoşbextlik ile işine davam etdi, Yaşar geriye addımladı. Keçirdiyi hissler onun ağlını başından alırdı. Yox, niye , axı niye geri çekilmeli idi, niye qorxmalı idi hisslerinden? Yaşar ireli geldi, qapını araladı ve bir az sonra özünü metbexin daxilinde tapdı. Onun içeri keçmesini başı biskvite qarışan Bahar hiss etmemişdi.O, üzüne düşen tele ,ona mane olmaması üçün üfürür ve bulaşıq elleri ile arxaya doğru atmağa çalışırdı, lakin cehdler uğursuz idi. Bir az sonra yaxınlaşan addım seslerini eşidib ,çevrilmek istese de gec idi. Yaşar elini qaldırıb barmaqları ile onun telini arxaya , qulağının ardına vermişdi. Yaşarın birce dene toxunuşu bes idi ki, Bahar soyuducu titreyişi keçirsin. Onun gözleri erinin üzünde , erinin baxışları ise Baharın gözlerinden başqa üzünün her ucunda -bucağında idi.
-Siz...
Yaşarın tünd qehveyi gözleri nehayet yaşıllıq içerisinde itdi-batdı.
-Beli, men,- o, sözleri tebessüm elameti olmadan diline getirdi. Bahar zerif titreyiş ile esirdi. O, arxaya doğru getdi ve kiçik metbex masasına deyib, yıxılmamaq üçün ondan tutundu. Yaşar acımasız ovçu kimi şikarına yaxınlaşdı.
-Ne olub Bahar, menden niye bu qeder qorxursan?- sual çox sade ve asan ve eyni zamanda cavabı olmayanlardan idi.Bahar susur , içindeki soyuducu öz vezifesine davam edirdi.Yaşar nefes yeri qoymadan sinesini ona

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>