Bölüm 16

Avtomobilin salonu ölü sükut ile sessizliye bürünmüşdü.Ancaq arada bir maşının öz çıxardığı ve yolda eşidilen signal sesleri bu sessizliyi poza bilerdi. Bahar onun üzüne baxmayan erine arada bir ürek baxış atsa da Yaşar reaksiya vermirdi.Ona baxan, Yaşarın tanımadığı yolda irelilediyini düşünerdi, halbuki bu onun her gün Baharı kursa apardığı hemin yol idi, hansındakı Yaşar her sekini tanıyırdı. Sessizlik ürek sıxırdı, gözler gördüyü heç neyi başa düşmür, beyin ele hey dırıldayırdı.Bu, normal bir şeydir ki, er öz arvadı ile söhbet etmeden yol gedir. Meger diger bütün ailelerde de bele deyildimi? Hem ne vaxt olub ki, Bahar bütün yol boyu eri ile söhbet etsin? İş orasındadır ki, Baharı yoran Yaşarın danışmaması deyildi, eksine bu susqunluq ile çox söz demesi idi, teleb etmesi idi. Yaşar sonuncu döngeni döndü ve bir az sonra maşını Baharın kursu yerleşen plazanın qarşısında saxladı. İkisi de susurdu. Yaşar heyat yoldaşının ona baxdığını bilse de bir defe de olsa Bahara teref gözlerini çevirmedi, heç ne demedi. Baharın astagelliyi ise onun üreyini daha çox sıxırdı. Bahar içine daraq ve defter, qelemden başqa heç ne qoymadığı kiçik hecmli , parçadan olan göy rengli çantasını ele bil ona aid deyilmiş kimi qoluna saldı ve çox sakit sesle -Çox sağ olun, -deyib maşından endi. Adeten onun qapıdan içeri keçmesini gözleyen Yaşar derhal avtomobili işe salıb yola düzeldi. Bahar bütün ders boyu heç ne eşitmez olmuşdu, arada bir yanında oturan qrup yoldaşının dümsüklemesi ile yerinden atılsa da , bir saat yarım erzinde onun fikirleri ancaq Yaşara aid oldu. Dünen gece Yaşar ile üz-üze , nefes-nefese dayanarken özünü ele vermek üzre idi. Eger sussaydı ,hemin sözleri demeseydi qorxduğu başına gele bilerdi.Bahar indi biabır olmaqdan, valideynlerini rüsvay etmekden qorxmur, eksine bütün bunlar ,Yaşarın xasiyyetine beled olduğu üçün çox uzaq gelirdi ona. Amma esas mesele Yaşar özü idi.Bahar ona xeyanet edirmiş kimi hiss edirdi özünü. O, erini sevirdi, Yaşarın Nurayı

[1] 2 3 ... 8 >>