deymek istemirdim.
-Ele deyil, - Bahar bir neçe defe etiraz elameti olaraq Yaşarın sinesinde olan başını yırğaladı.- Günahkar menem, mene göredi bütün bunlar, men axmağam,- Bahar ne dediyini, niye dediyini yaxşı bilse de, onun ağlayaraq dediyi bu sözlerin çox körpecesine deyildiyini düşünen ve simasında buna uyğun tebessüm yaranan Yaşar ,onu özünden ayırıb , üzüne baxdı. Baharın ağlamaqdan qırmızı olan gözleri yaşıl bebekleri ile birlikde çox qeribe görünüş yaradır, eyni zamanda Yaşarın teessüfünü artırırdı. Onun üzünü eyniyle gece olduğu kimi, sadece bu defe tamam başqa veziyyetde ve daha zerif şekilde her iki terefden tutub baş barmaqlarıyla Baharın yanaqlarında aşağı doğru diyirlenib, öz izlerini qoyan göz yaşlarını silerken onun gözlerinden bir saniye de olsa çekmedi gözlerini.
-Bahar, oyun oynamaq istemirem, - pıçıldadı Yaşar. Bu an gözleri Baharın yanaqları kimi qızaran dodaqlarına doğru endi. Bunu hiss eden Bahar göz yaşları ile islanmış dodaqlarını vizual olaraq gizletmeye çalışırmış kimi ve bununla onları daha çox istekli etdiyinden tamamile xebersiz şekilde içeri doğru aparıb yeniden üze çıxardı. Yaşar daha artıq döze bilmediyini ve dünen geceki ssenaryonun sonunu bu gün xoşbext sonlandıqmaq meqsediyle
-biz özümüze , "bize" bir şans vere bilmerik ki?- sualıyla başını qarşıya getirdi ve Baharı bir daha öpmeye cehd etdi.

<< 1 ... 5 6 [7]