Eşq "Pervane"si (Real)


Bölüm 17...

Bezen heyatında ele bir hadise baş verir ki, buna heç cüre ad qoya bilmirsen... Ne olduğunu soruşsalar, terif de ede bilmirsen.... Amma bunu yaşarken hüzur taparsan... Yanında hüzur, rahatlıq tapdığınız insanlar servetinizdir deyir bir filosof. Nece de doğrudur. Ne mal, ne mülk insana yanında onu anlayan, üzünü güldüren biri qeder hüzur vermir... Hüzur sevgi ve nifretden kenar bir alemin adıdır. Hüzura geden en qısa yol da heqiqetlerden keçir... Çünki yalan insanı hüzursuz edir... Hüzurun olduğu yerde soğan bal, sevginin olduğu yerde ise tikan gül olar...Yaşım artdıqca anladığım tek şey heyatda en önemli şeyin xoşbextlik ve hüzur olmasıdır... Eslinde her insan hüzur vere biler... Bezileri gelişile, bezileri ise gedişile... Rauf gedişile, Cavidan ise gelişile mene hüzur vermişdi... Ve men artıq hüzurlu qadın olmaq isteyirdim... *** Mesajı yazıb gönderdikden sonra artıq peşman olmağa başlamışdım. Çünki 10 deqiqe keçmeyine baxmayaraq hele de Cavidandan cavab yox idi. Öz-özüme deyinerek: - Ah Pervane, ah! Niye bu qeder telesdin? İndi Allah bilir senin haqqında neler düşünür? deye içim içimi yeyirdi... Biraz da gözledikden sonra cavab gelmeyini görüb esebimden telefonu söndürüb yatmışdım. Seher yuxudan oyanıb telefonu açdığımda Cavidandan mesaj geldiyini görüb çox sevinmişdim... - Salam. İşden yorğun gelib nece yatmışamsa indi oyandım ve senden gelen mesajı görüb hem sevindim, hem de üzüldüm... Sevindim ona gore ki, dostluğumu qebul etdin... Gec olduğu üçün sene zeng ede bilmediyim üçün de üzüldüm.. Sabah danışarıq! - cümlelerini oxuyub derhal gönderdiyi vaxta baxdım. Gece saat 4 idi... Telefonu qırağa qoyub üzümde sersem gülümseme ile yerimden qalxaraq el-üzümü yumağa getdim. Seher yemeyimi yedikden sonra gözel ehval-ruhiyye ile hazırlaşaraq evden çıxıb işe doğru yol aldım... Yol boyu aniden heyatıma ildırım kimi düşen Cavidanı düşünürdüm. O, sanki menim qaranlıq dünyama bir işıq getirmişdi. Son bir il idi ki, heyatım başdan

[1] 2 3 ... 7 >>