Yalnış anlama! Eslinde bunun mene dexli yoxdu bilirem. Sadece eger varsa onun incinmesini istemerem. Çünki men incinmişem! deye gözlerimi yere dikdim.... - Yox, sevdiyim heqiqeten yoxdu. Heç olmayıb da. Belke de sene inandırıcı gelmeyecek. Amma heqiqeten olmayıb. Xoşum gelen xanımlar olub düzdü. Amma men uzaqdan xoşlanmışam. Bu münasibetin sevgiye çevrilmesine izin vermemişem. - Niye? - Bezi sebeblerden. Belke ne vaxtsa bu haqda danışarıq, amma indi yox. Hem xanım qız özün haqqında heç bir melumat vermeden, haqqımda her şeyi öyrenmek isteyirsiz. Bu cığallıqdı, bele olmaz deye söhbeti deyişmişdi... - Özüm haqqında ne deyim axı. Menim ele de maraqlı, rengareng heyatım yoxdu. Bir il bundan evvele kimi şeherin en berk geden biznesmenlerinden birinin qızı, başqa berk geden biznesmenlerinden birinin ise gelecek gelini idim. Yeni nişanlı idim. İndi ise heç biri deyilem. Hal-hazırda anam ve bacımla birlikde kiraye yaşayırıq deyerek derin bir ahh çekmişdim... Cavidan gözlerini berelderek mene baxıb: - Sen bir bu sulu göze bax. Deyir ki, rengareng heyatım yoxdu- deye ikimizin de gülmeyine sebeb olmuşdu. Eslinde son bir ilde yaşadıqlarım heqiqeten rengareng idi. Sadece gözel renglerden eser yox idi. Her şey yalnız tünd renglerden ibaret idi... Cavidan meni daha sorğu-sual etmeyib her şeyi zamana buraxdı. Bir az da zaman keçirdikden sonra restorandan çıxaraq meni evimize ötürdü... Cavidanla restoranda keciridiymiz iki saat ele keçmişdi ki, hec xeberimiz olmamışdı. Söhbetimiz o qeder semimi baş tutmuşdu ki, biz sanki yeni tanış olan iki şexs deyil, illerdi bir-birini tanıyan iki dost idik... O qeder rahatlamışdım ki, özümü quş kimi yüngül hiss edirdim. Derdler paylaşdıqca azalar deyirler. Nece de doğrudu. Sanki illerle belimde daşıdığım yükü bir anda yere qoyub yüngülleşmişdim.... *** O günden sonra Cavidanla demek olar ki, her gün danışıb, zamanımız olanda da görüşürdük. O, mene heqiqi dost olmuşdu. O qeder yaxınlaşmışdıq ki, yediyimiz yemeyi bele bir-birimize deyirdik. Bizi

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>