onlar da gelecek - deye ağzımı açmağa bele imkan vermemişdi. Mene de razılaşmaq düşmüşdü... Cavidanla danışığımız yene üzümde tebessüm, içimde hüzurla son çatmışdı. Sanki Allah onu mene bir melek kimi göndermişdi... Danışdığımız kimi Cavidan iş çıxışı menim dalımca gelmişdi. Terslikden işden Günelle eyni anda çıxmışdıq. Günel bu müddet erzinde ilk defe idi ki, Cavidanı görürdü. Diqqetle bir mene, bir Cavidana baxıb gülerek çıxıb getmişdi. O gülüşün altında ne gizlenirdi mene melum deyildi... Az sonra ad günümü qeyd edecek mekana gelib çatmışdıq. Anamgil orda idi ve oturacağımiz stol artıq hazır idi... Hamımız masada yerimizi tutduqdan sonra süfreye yemek gelmişdi. Görünür Cavidan gelib evvelden her işi hell etmişdi. Çünki bizden sifariş götürmeden süfreni cürbecür dadlı teamlarla doldurmağa başlamışdılar. Deyib gülerek yemeyimizi yedikden sonra yemekler yığışmış ve süfreye ad günün mübarek mahnısının sedası altında tort gelmişdi... Çox tesirlenmiş, hetta gözlerim yaşarmışdı... Cavidan mene baxıb: - Sulu göz her halda bu gün de ağlamayacaqsan?! deyerek hamımızı güldürmüşdü. Eger bu gün menden "En gözel doğum günün ne vaxt olub?" deye soruşsaydılar heç düşünmeden "Bu gün!" deyerdim... Çaylarımızı da içdikden sonra restorandan çıxıb eve getmeye hazırlaşırdıq ki, göy üzü de bir anda mene öz hediyyesini göndermişdi. Yağışı o qeder çox sevirdim ki, sanki Allah bu gün onu mene hediyye olaraq yağdırmışdı. İslanmamaq üçün tez qaçıb maşına oturmuşduq. Cavidan müherriki işe salıb, sonra radionu qoşaraq mahnıya ses verdi. Atam gedenden beri ilk defe idi ki, üçümüzun de üzü gülürdü... Yol boyu bir-birinden gözel bir mahnı bitib növbeti mahnı başlayırdı. Yeni mahnı başladığı zaman bir and amen iç çekerek: - Menim mahnım! Çox sevirem bu mahnını. Sesini biraz da artır deyerek sevincek qışqırdım... Cavidan maşını kenara verib saxladı ve musiqinin sesini artıraraq özü de maşından endi. Gelib menim qapımı açıb elimden tutaraq: - Gel! dedi.. Teeccüble ona baxaraq: - Ne edirsen?

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>