birlikde seher yemeyi yemek üçün getdiyimiz restorana getmişdik. Yemek esnasında Cavidan diqqetle mene baxırdı.Ne olduğunu anlamaq isteyirdi. Amma menim söze başlamağımı istediyi üçün sual vermirdi. Heyecandan menim kimi iştahlı birinin iştahı qaçmışdi. Nece deyim, nece başlayım deye düşündüyüm üçün çengelle boşqabımdaki zeytunlarla oynayırdım. Cavidanın: - Belke arada bir dene ağzına da qoyasan demeyile fikirden oyanıb yalandan bir iki tike ağzıma ataraq "Doydum men!" dedim. O da yemeyini bitirib ellerini carpazlayaraq oturduğu yerde arxaya yaslanıb: - Eşidirem seni dostum - deyerek tebessüm etdi... Dostum sözünü ele möhkem vurğulamışdı ki, artıq bu söze tehemmül ede bilmirdim... Derin bir nefes alaraq gözlerimi yumub: - Cavidan, men! Men seni sevirem! Sen mene dost gözü ile baxa bilersen, amma men sene sevdiyim biri kimi baxıram. Men sene dost kimi baxa bilmirem. Belke de bu deqiqeden etibaren heç neyin olmayacam, amma senin menim hisslerimden xeberin olmalıdır deye düşündüm - deyerek bir nefese cümleleri ard-arda düzmüşdüm... Cavidan gözlerini berelderek öne doğru gelerek: - Zarafat edirsen Peri? deye soruşdu hüzünlü bir sesle... - Yox, ne zarafat! Bele zarafat olar? deyerek qemgin şekilde başımı öne eydim. - Ne olar Peri bunun zarafat olduğunu söyle. Yalvarıram de ki sadece seni sınayırdım. Sen axı bilirsen eşq menden uzaq bir şeydi. Heyatda en son istediyim şey seni incitmekdir deye danışmağa davam edirdi ki, gözlerim dolaraq ayağa qalxıb ordan uzaqlaşmışdım. Cavidan da celd ayağa qalxaraq menim ardımca gelib: - Olmadı ki, bele sulu göz! deyerek meni tek getmeye qoymadı. Maşının qapısını açaraq: - İzin ver seni eve aparım deye oturmağım üçün işare etdi. Etiraz etmeden maşına eyleşdim. Yol boyu ikimiz de dinmedik. Eve çatdıqda ise maşından enerek heç bir söz söylemeden eve doğru getdim. Bilirdim ki, eger bir kelme bele desem özümü saxlaya bilmeyib ağlayacam... Eve girer-girmez bayaqdan tutub saxladığım göz yaşlarımı serbest buraxmışdım. Anamla Leman qorxub

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>