ay kişi?
-Mene qulaq asan kimdir ,xanım? Eri özü senin qızını bura yolladı ve heç bir etiraz eşitmek istemedi,- erinin sözlerinden narahat olan Şebnem xanım diqqetle onun üzünü nezerden keçirir ve gülümseyen Bahara inanmırmış kimi ,eslinde iztirab qaynayan ve süni gülüş altında bunu gizletmeye çalışan qızının saf çöhresinde ne ise axtarırdı, hemin o ne ise , hansındakı Şebnem xanım Baharın xoşbext olmadığını görecek ve etdiyi sehve göre özünü bir az daha qınayacaqdı. Her gün onunla danışsa da heç vaxt sesinde esl sevinc duymayan Şebnem xanım, 7 il gözlediyi gözünün ağı-qarası olan qızının gece-gündüz derdini çekerek ,özünü xeste düşürmüşdü. Bahar da bundan duyuq idi ve ne qeder ona eksini sübut etmeye çalışsa da ,ana üreyini aldatmaq mümkünsüz idi.
Bahar geldiyi andan etibaren bir anlıq da dayanmadı. Evi seliqeye saldı, günorta yemeyini hazırladı, çay demledi, anası üçün ,onun rahatlığı üçün elinden geleni etdi. Bütün bunları ederken o, keçmişe qayıtdığını düşünür, özünü dünyanın xoşbexti hiss edirdi. Sanki heç bu evden getmemiş, sanki Senan ile ayrılmamış , sanki 17 ilini xoşbext ve firavan keçirdiyi bu kendden heç uzaq düşmemişdi. Her şey olduğu kimi idi :şeherde yaşadığı evden ferqli olaraq temirsiz ve köhne olan evlerinin qoxusu üçün ele darıxmışdı ki, içine çekib-çekib, bitire bilmirdi. Bes Yaşar? Yeniden hüzün içini doldurur, qelbi adice adını xatırlamaqla titreyir ve için-için ağlayırdı. Bahar dünen bütün cesaretini toplamışdı ve emin idi ki, her şeyi olduğu kimi ona danışmağa heç ne mane ola bilmezdi. O qorxmayacaqdı , geri çekilmeyecekdi. Ne olacaqsa olsun artıq her seyi açıqlayıb, özünü ve Yaşarı heqiqet ile sarıyacaq ve ipin ucunu düyünleyecekdi nehayet. Fateh emi onu çağıranda Bahar başa düşdü ki, yanılıb, başa düşdü ki o, sadece özünü aldadırdı. Yaşara heç ne deye bilmeyecekdi.
"Eziz erim, men hele sene ere gelmeden önce öz bakireliyimi itirmiş ve indi de özümü sene xeyanet edirmiş kimi hiss edirem, bağışla meni" kimi cümleler Baharın diline getire

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 10 >>