bileceyi şeyler deyildi. Ağzını açıb sadece "men" deyecek, cümlenin ardını ise Yaşar sadece gözlemeli olacaqdı, ta ki, özü bezib söhbeti bitirmeyinceye qeder. Bahar aşağı enib ,Fateh emisi ve atası ile sabah gedecekleri vaxtı razılaşdıqdan sonra ,onların az önce içdiyi ve dadına doya bilmediyi çaydan bir daha demleyerek vaxtı uzada bileceyi qeder uzatmışdı. Yaşarın aşağı enmediyinin ferqinde idi deye , yuxarı qalxmaq istemirdi. Sonunda Yaşar özü bezib aşağı düşdü ve metbexde başını qatmağa çalışan Bahar ile danışmağa cehd etdi. Bahar az önce ona deyilesi sözü olan insan kimi apamırdı özünü, Yaşar ise onun üzerine getmek istemirdi. Belelikle söhbet yarım qalmışdı :ne Yaşar , ne Bahar öz heyatlarını, sirlerini ve başlarına gelenleri bir-birlerine danışa bilecek qeder yaxın deyildiler ve ya ,yaxın olduqları üçün danışa bilmirdiler. Axı insan övladı en çox yaxın adamı incitmekden qorxur ve çekinir...
Bahar heyet qapılarının döyüldüyünü eşidende ayağa qalxmağa çalışan Şebnem xanımı qabaqlamaq üçün elindeki şorba qarışdırdığı qaşığı desmalın üzerine qoyub,
-Men baxıram, - deye heyete qaçdı. Evvel açıq sema rengi ile boyanmış ,amma indi bütün rengini tökmüş ve paslanmış kiçik heyet qapısı cırıldadı ve sadece bir neçe saat erzinde bele burnunun ucu göynediyi arvadını qarşısında gören Yaşar iri tebessüm ile, dodaqlarını qulaqlarına doğru apardı. Bahar ağzı açıq , iri iken daha açıq renge çalan gözlerini Yaşarın üzüne ruh görmüş kimi dikmişdi. Etinden bir çimdik alıb ayılmaq ve saatlar erzinde xeyalını etdiyi insanın indi, burada olmadığını , bunun sadece yuxu olduğuna özünü inandırmaq isteyirdi.
-İçeri Keçe bilerem; yoxsa sen qonaqlarını qapının ağzından yola salırsan?- Yaşar ona mexsus olmayan lağlağı ile dillendi.
-Siz?
-Men.
-Niye?- Bahar daha artıq ne ise deye bilmedi ve onun gülmeli sualına tebessümle qarşılıq verib, Baharın açdığı qapıdan içeri keçdi.
-Buraları tapmaq ele çetin idi ki, inana bilmezsen neçe saatdır yoldayam. Sonunda atama zeng edib ,onun

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>