bilende xeyli teeccüblense de , çox yorğun olduğundan sevinmemiş de deyildi. Lakin, otaqda Bahar ile tek qaldığında bütün yorğunluğu ve yuxusu unuduldu. Ancaq Baharın yatması üçün nezerde tutulan yataqda onlar ancaq qucaq-qucağa yata bilerdiler ve qarşısında dayanan heyat yoldaşının siması ,bedeninden keçen üşütmeden xeber verirdi. Yaşar , Şebnem xanımın üstlerini örtmek üçün saldığı qalın örtüyü yataqdan götürüb, yere serdi ve Baharın üzüne gülümsedi.
-Bele edek, sen üstü açıq yat bu gün, - dedikleri ile üz ifadesi bir-birine uyğun gelmese de ,Yaşar başqa çare olmadığını bilirdi. Bir gün erini , elleri qoynunda ,üstü açıq ve narahat şekilde yerde yatarken izleyeceyini heç vaxt ağlına getirmeyen Bahar indi onu bu veziyyetde görende özüne nifreti daha çox artırdı. Bir kelme de deye bilmedi. Susdu ve yerine uzanıb , büzüşdü. Bahar hemin gece için-için ağladı, sesinin gelmemesi üçün ağzını eliyle tutmuş, arxasını Yaşara teref çevirmişdi. Lakin Yaşar onun ağladığını hiss edirdi. Elinden heç ne gelmemesinin çaresizliyi onu yorur, qelbini göynedirdi.
Gece uzun keçenlerden olmuşdu. Bütün geceni kiçik hıçqırıqlarına hakim durmağa çalışan Bahar da, onu dinleyen ve üreyinin ele indice sinesinden qopub ayaqları altına düşeceyini düşünen Yaşar da sehere yaxın yuxuya getmişdiler. Bahar gözlerini açanda onların ağrıdığını hiss etdi. Bütün gece ağlamışdı, bundan artığını gözlememeli idi. Üz-gözünü sığallayıb ardınca onu ondan xebersiz izleyerek yatıb qalan erine baxdı. Yaşarın üşüdüyü melum idi, her halda, kendin seherinin şehi ,şeherin qışına beraber olardı. O, qollarını hele de qoynunda saxlayıb, uzun qaşlarını nedense narazı şekilde düyünlerib, yatmağa davam edirdi. Bahar erinin onun ağlamaqdan şişmiş gözlerini görmesini qetiyyen istemirdi deye ayaqlarının ucunda köhne paltarlarından birini götürüb, otağı terk etdi. Evde sakitlik idi. Anasının seliqeyle asdığı desmallardan birini heyetdeki ziveden çıxarıb Bahar iliyine qeder hiss etdiyi temiz havanı içine çekdi ve hamama

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 >>