bilirdim... Konfrans mene o qeder sıxıcı gelirdi ki, orda danışılaları dinlemişdim desem yalan olardi... Konfrans bitmiş, artıq geri qayıtmaq üçün hazırlaşmışdıq. Otelin qapısından çıxanda bir anda qarşımda Raufu görüb deli olmuşdum... Sanki bütün bedenimden cereyan keçmişdi. Onun burda ne işi var idi axı? O da meni görüb qarşıma keçerek teeccüble: - Pervane? demişdi... Onu görmezden gelib yoluma davam etmek isteyirdim ki: - Pervane, bir deqiqe getme! Seninle söhbetim var. Çox xahiş edirem getme! Elimdekileri içeri verim gelirem - deyerek elindeki meyve dolu yeşikleri göstererek işare etmişdi... Her ne qeder onun üzünü görmek istemesem de bu söhbeti kökünden hell etmek üçün onu dinlemek qerarı alaraq qızlara: - Siz gedin! Men özüm gelerem deyerek onları yola salmışdım. Heç beş deqiqe keçmemiş Rauf süretli addımlarla geri dönüb, mene yaxınlaşaraq: - Burda işleyirem. Buranın meyve techizatına men baxıram deyerek otele işare etmişdi... Sanki böyük bir yerde işleyir kimi özünü mene göstermeye çalışmışdı... Men ise laqeydlikle: - Belke söhbetin meğzini deyesen?! Seni dinleyirem ve çox zamanım yoxdur deyerek hövselesiz saata baxmışdım. İlahi uzun müddet sonra çox sevdiyim sandığım birini görürdüm ve onun bir zengi üreyimi yerinden oynatdığı halda qarşımda olmağına baxmayaraq ona qarşı zerre qeder hissimin olmadığının şahidi olurdum... Rauf özünemexsus eda ile: - Niye zamanın yoxdu? Kimse gözleyir seni beyem? deyerek etrafa boylanıb sanki mene nese eşitdirmek isteyirdi... - Anladığım qeder senin heç bir sözün yoxdur ve meni boşuna meşğul edirsen - deyib yoluma davam etmek isteyirdim ki, qolumdan tutaraq: - Olmadı ki! Yeni heçmi xetrim qalmayıb ki, meni dinlemek bele istemirsen? - deye seslendi.. - Xetirmi? Hansı xetir? deye istehza ile güldüm... - Bax Pervane! Gelen ay anamla Rusiyaya köçürük. Anamla düşündük, qerar verdik ki, ora evlenib getsem daha yaxşı olar. Menim üçün de en yaxşı namized sensen. Eger sen de deyirdi ki: - Eger sen de ne Rauf? Eger sen de ne? Eger men

<< 1 [2] 3 4 ... 10 >>