adını kişi qoymuş nakişilerdir ki, gücünüz yalnız qadına çatır. Hem nişanlı ola-ola min hoqqadan çıxan sen idin, Pervane yox! Seni bir de Pervanenin etrafında görmeyim! - deyerek barmağı ile onu hedeleyib sonra elini mene uzadaraq: - Gel gedek! dedi... O el heyatımda gördüyüm en güvenli el idi ve men o eli heç vaxt buraxmamaq arzusu ile berk-berk tutdum... Rauf ayağa qalxaraq üst-başını temizleye-temizleye: - Utanmaz! Bütün heyatını da üç gün tanıdığı birine danışıb deye donquldanırdı ki, Cavidan geri çevrilib: - Ne dedin sen?! deyerek üstüne şığıyırdı ki, onun qarşına keçib qolundan tutaraq: - Deymez! Xahiş edirem gedek dedim. Cavidan yeniden elimden tutaraq meni ardınca aparmağa başladı ve men onun ardınca gederek maşına eyleşdim... Cavidan maşına oturar-oturmaz günahkar gözlerle mene baxaraq: - Yaxşısan?! deye soruşdu.. Başımla "He!" deye işare etdim. Nece pis olardım ki, bir heftedir hesretini çekdiyim, sevdiyim qarşımda idi. Nece pis ola bilerdim ki, o meni sahiblenib, Raufun sillesinden qorumuşdu? Men nece pis ola bilerdim ki, hüzurum qarşımda idi?! Cavidan müherriki işe salaraq: - Seni bu qeder yalnız qoymamalı idim deyerek eseble elini rula çırpmışdı... Sonra maşını idare ederek meni iş yerime getirmişdi. Maşını saxlayıb menim düşmeyimi gözleyirdi ki ona baxıb: - Senin orda ne işin var idi Cavidan? Hem sen bu saatda işde olmalı deyilsen? deye bayaqdan hökm süren sükutu pozdum. - 10 günlük öz hesabıma mezuniyyet götürmüşem. İş çıxışı dalınca gelecem. Qalan suallarına onda cavab vererem - deye yeniden günahkar gözlerle mene baxdı. O gözlerle ki, onlara baxdığımda hüzurun içinde eriyib yox olurdum... - Yaxşı! deyerek sağollaşıb maşından düşerek işe getmişdim. İşe girer-girmez Günelin yerini görüb bir anda Raufun dediyi "Demek Günel düz deyirmiş!" sözü yadıma düşüb eseble dişlerimi qıcadım ve: - Heyif bu gün işde deyilsen! Yoxsa olacaqlara cavabdeh olmazdım! deye öz-özüme deyinerek otağıma keçdim... Yerime eyleşerek başımı kresloya söykeyib derin bir nefes

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 10 >>