aldım. Her şey mene yuxu kimi gelirdi. Raufun üzsüzlüyüne inana bilmirdim. Bu ne özgüven idi? Anlaya bilmirdim. Üstelik anası ile utanmaz-utanmaz haqqımda qerar vermişdiler. Hele Günelle haqqımda danışdıqları meni lap çileden çıxarırdı... Amma Cavidanı düşündükce içim rahatlayır, üzüme tebessüm qonurdu. Üstelik Raufa vurduğu yumruq üreyimden tikan çıxarmışdı. Sanki o yumruq ile menim intiqamımı almışdı. O sehneni xatırlayıb öz-özüme gülmeye başladım. Bir anda yeniden ağlım Cavidana getdi. - Göresen heqiqeten onun orda ne işi var idi? O gelib çatmasaydi neler olacaqdı? deye öz-özüme düşünürdüm ki, iş yoldaşım Leyla otağa daxil olaraq meni fikirden oyatdı... - Çoxdan gelmisen Peri? - Yox, yenice... - Kim idi o? - Rauf... - Aaa, ne isteyirdi? Üz de vare qarşına çıxmağa! - Boş ver! Deyerli vaxtımı onun haqqında danışaraq tüketmek istemirem deyerek onunla başqa söhbetler etmeye başlamışdım... *** İş saatının bitmeyine az qalmış meni heyecan bürümüşdü. Üreyim ele tez-tez vururdu ki, sanki 18 yaşım var idi ve sevgilimle ilk görüşe çıxırdım. Amma sevincimin de heddi-hüdudu yox idi... Bir müddet sonra Cavidan zeng ederek: - Burdayam, seni gözleyirem. - demişdi... Tez hazırlaşıb çıxmışdım. Maşına eyleşib heyecanla: - Salam! demişdim. - Salam! Hara gedek? deye mene baxmışdı... İlk defe idi ki, sözünün sonunda mene "dost" dememişdi ve bu meni hedsiz xoşbext etmişdi... Çiyinlerimi çekerek boynumu bükdüyümü görüb: - Men qurd kimi acam, yeqin ele sen de. Gedek her zamanki yerimize, önce gözel bir yemek yeyek, sonra hara desen gederik deyerek tebessüm etmişdi... - Yaxşı! deyerek razılaşmışdım... *** Yemeyimizi yeyib, çayımızı içdikden sonra restorandan çıxaraq menim isteyimle denizkenarı parka gelmişdik. Biraz gezişdikden sonra denize yaxın bir skamyada oturaraq sükut içinde denizi izlemeye başlamışdıq. O qeder xoşbext ve hüzurlu idim ki, sanki dünyanın en güvenli yerinde idim. Cavidanla susmağımıza baxmayaraq sanki sessiz-sessiz ikimiz de danışırdıq... Bu an balaca bir qız

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>