meni üzürsen? Ne gecem var, ne gündüzüm. Ne yediyimi bilirem, ne içdiyimi. Müqevva kimi gezirem deye dodağımı büzdüm... - Ele menim de! deye sakitce mızıldandı... - Bes niye axı? Niye? deyib ardını söyleye bilmedim... - Peri, bezi şeyler var ki, men sene bunları deye bilmerem. Mene biraz zaman ver. Her şeyi danışacam sene. Demirem sevgili olacağıq. Sene geleceyi ved ede bilmerem. Amma bele senin yolunu da kesmek istemirem. Belke sen xoşbext ola bilersen. Niye men buna mane olum? - Sensiz ve xoşbext elemi? Men xoşbextliyi sende tapdım Cavidan. Niye anlamaq istemirsen? Senden önce men qurumuş torpaq kimi idim. Men bir daha esla sevmerem, aşıq olmaram deyirdim. Sonra sen geldin... Güldün... Könlümdeki en quraq torpaqlar gül baxçası oldu... Anlayırsan? Sensiz çiçeklerim yene solar... Gülün suya ehtiyacı olan kimi,menim de sene ehtiyacım var. Meni susuz, havasız buraxma! deyerek Cavidana baxdım... Gözleri dolmuşdu. Ağlamamaq üçün özünü zor saxlayırdı. İki barmağı ile gözünün bulağına yığışmış göz yaşlarını silerek: - Buna bax da,meni de özüne oxşatdı sulu göz! - deyerek ayağa qalxdı... Derin bir nefes aldıqdan sonra üzüme baxmadan: - Gecdir artıq! Hava da qaralır. Gedekmi? dedi... Ayağa qalxaraq gelib elinden tutaraq: - Gedek! dedim. Düzü bunu gözlemese de elimi buraxmadı. Artıq gelib çatmışdıq amma men maşından düşmek istemirdim. Deyesen heç Cavidan da bunu istemirdi. Telefonuma gelen zeng sükutu pozmuşdu. Ekranda anamın adını görüb: - Ay aman, yadımdan çıxıb xeber edim ki, gec gelecem. Yazıq arvad indi narahat olub deyerek telefonu açıb "Çatıram ana!" dedim... - Yaxşı qızım, narahat oldum deye zeng etdim. Gel, gel! deyerek zengi sonlandırmışdı... Cavidana baxaraq: - Men gedim! deye üzümü çevirib elimi qapıya atsam da bir anda geri dönerek onun boynunu qucaqlayıb qoxusunu içime çekdim ve qulağına: - Yaxşı ki, varsan. Yaxşı ki, varımsan deye pıçıldadım. Bu cesareti özümde nece tapdığımın heç ferqinde de deyildim. Onun da meni qucaqlayıb: - Sen de! demeyi ile üzümü

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 10 >>