eline götürdüyü telefonla Ayaza lazım olanları izah etmekde olan Yaşar derhal onu kenara qoydu ve hele de seher baş verenlerin tesirinden çıxmadığı belli olan Baharı izlemeye başladı. Bahar onun gözlerini üzerinde hiss edir, lakin bunu bildirmemek üçün elinden geleni edirdi. Yaşar bilirdi ki, Bahar ona ne ise demek isteyir ve buna göre eziyyet çekirdi, çünki seher o, öpüşe qarşılıq vererek Yaşara daha önceler dediyi sözler ve etdiyi etirazların üzerinden xett çekmişdi. İndi utanırdı; ele bilirdi Yaşar ona axmaq kimi baxır ve belke de üreyinde ne qeder nainsaf olduğunu düşünürdü.
-Men, -uzun-uzadı elleş-vuruşun sonunda Bahar dişlerini ve dodaqlarını bir-birinden ayıra bildi. Gözleri Yaşarın üzüne baxmamaq üçün otaqdakı her eşyaya öz gözel nezerlerini yetirirdi. Yaşar ise eksine, bu gözel gözleri izlemekden doymurdu.
-Ne olub Bahar?- başını yastığından qaldırıb, yere saldığı nazik örtüyün üzerinde ayaqlarını çarpazladı. Sual ile Bahara qorxmaqda esas olmadığını izah edirmişcesine nezaketle dillendi.
-Men burada daha bir hefte qalmaq isteyirem, - he, elbetde, Bahar bununla Yaşara getmek lazımdırsa gede biler kimi eyham vurana oxşasa da , ele deyildi: o, sadece icaze isteyen heyat yoldaşı idi. Yaşar dodaqlarını yığdı ve ne ise fikirleşirmiş kimi bir müddet susdu. Ele o da özünü esl er kimi göstermek fikrinde idi.
-İsteyirem deyil, isteyirik, - gülümsedi.-Burada ne qeder istesen qala bilerik. Buna göre narahat olma.
-Axı...
-Men heç yana telesmirem Bahar, özünü meni göndermek kimi fikirler ile yorma, yaxşı?- Yaşarın isti tebessümü üzünü sardı. Ele sade ve ele mülayim idi ki, Bahara razılaşmaqdan başqa çare qoymurdu.
-İndi ise yataq, mene seher qoyunları göstereceksen, - Yaşarın muncuq düzülüşlü dişleri özünü gösterdi. Özünden asılı olmayaraq Bahar da gülümsemişdi. İkisi de eyni anda , eyni hisler , lakin ferqli fikirler ile yatağa uzanıb yatdı.
Seher Bahar anasına ,hele getmeyeceklerini ve bir müddet daha burada qalacaqlarını deyende dünyada Şebnem xanımdan

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>