daha xoşbext adam yox idi. Arada bir ağır soyuqdeymeden sonra xroniki qalan öskürek sinesini cırsa da , halı çox yaxşı idi ve o, özü bu gün bütün işleri öhdesine götürdüyünü bildirib ,Baharı bir başa otlağa aparmaq üçün qoyunların yanına gönderdi. Yaşar tövleden qoyun-quzunu çıxaran ve bu prossesi çox qeribe sesler ile müşayiet eden Baharı maraqla izlemekde idi. Bahar xoşbext idi: qeribe bir şekilde öz öpüşleri, qayğısı ve sevgisi ile xoşbext ede bilmediyi qadın, bu qeder sade ve heç ona yaraşmayan işle meşğul iken xoşbext idi. Kirpik qırpmadan onu izleyirdi.Baharın saflığı bu meqamda pik heddine çatırdı. Eli ile küleyin tesiri altında üzüne düşen saçlarını qulağının ardına bend ederken, qabağınca qaçışan qoyun-quzunu dindirib ,onlara meslehet vererken ,ele bil heç Yaşar burada yox imiş kimi özünü apararken onu izleyen erinin nece köksler ötürdüyünden ne xeberi var idi ki? Yaşar onun qelbindeki sirlere işıq tutub aydınlatmağı ele isteyirdi, ele arzulayırdı ki, herden bunun üçün ede bileceyi her şeyi planlı şekilde domino daşları kimi ard-arda düzür, daha sonra bir toxunuş ile hamısını yıxıb, üzerinden keçirdi.Baharın kimise sevdiyi düşüncesiyle bedenine zeher kimi yayılan qısqanclıq onu deli ederken, bunun bele olmadığını dünenki öpüşe qarşılıq veren arvadının da onu sevdiyi kimi fikirler üreyine serin su sepirdi. Baharın şümal boynundan, boğazından, süd ağı sinesinden, tünd qızılı ve düz saçlarından gözlerini çeke bilmir ,yanaqlarına qonan narın gülüşü izlemekden doymurdu. Yaşar elleri cibinde arxayınca onun ardınca gelirdi. Bahar tövleden çıxardığı sürünü otlağa ele rahat aparmışdı ki, heç kim onun illerle bu işle meşğul olduğuna şübhe ede bilmezdi: bir tek Yaşardan başqa. Yaşar onu bele görmeye alışmamışdı. Bahar külek kimi idi: herden serin meh , herden isti ,herden mülayim , herden coşqun, herden sakit ve belke de ne vaxtsa (gelecekde) vıyıltısı ile canları alan deli-dolu şimal küleyi. Qoyun sürüsü otlaqda otlayarken Bahar böyük çinar ağacının altında özüne

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 9 >>