rahat yer edib ,ayaqlarını uzatdı ve arxada ayaqüste dayanıb onu izleyen erine eli ile yaşıl otların üzerine vuraraq işare etdi. Yaşar üreyinde çağlayan sevinci üzüne vurmadan , edabaz yerişiyle keçib onun yanında oturanda Bahar qarşılarında qoyunlu-quzulu, yaşıl zemin ve mavi semalı menzereni izleyerek gülümseyirdi.
- Bu işi çox sevirsen.
-Eledir, - Bahar dodaqlarını yığdı ve daha içden gülümsedi: erinin texmini ona xoş gelmişdi.
-Niye ?- Yaşar tam ciddiyetiyle verdiyi sualın ona xoş tesir etmeyeceyini düşünse de, Baharın gözlerinden gülüş çekilmedi. O , nedense utanan mektebli qızların edasından tamamile uzaq ve saf idi.
-Men gözümü açandan atamı bu işle meşğul görmüşem. Hemişe de tez böyüyüb, özüm tek qoyunları otlağa aparmağa telesmişem. Atam tez-tez " daha yaxşı qiymetler alsan, bunu ede bileceksen" kimi sözler ile meni üreklendirirdi. Düzü, bir çox fenden uğurlu olmasam da, qiymetlerim hemişe yaxşı olub. Mehz bütün günümü bu menzereni izleyerek keçirmek üçün gece-gündüz oxuyurdum. Amma heyatımda yemek bişirmek sevdasına üstün ,heç ne gele bilmirdi. Mektebimizde bir çox qız oxumağı isteyerken men aile qurub öz evimin xanımı olmaq isteyirdim, - istehza qondu Baharın dodaqlarına; o, başını aşağı eyib ,yaşıl otların üstünde barmaqlarını gezdirdi. Yaşar üreyini didib-parçalayan iti dişli siçanlara yem veren sözlere daha artıq qulaq asa bilmeyeceyini anlayıb, derhal onun sözünü kesdi ve qucağını iri açıb, temiz havanı içine çekdi.
-Burada bir ömür qalmaq üçün her şeyi vererdim, vallah.
-Mence, siz sıxılarsız.
-Niye?
-Ne bilim, axı heç vaxt bele yerlerde yaşamamısız. Hem...
-Hem ne?- Yaşar maraqla gözlerini onun üzüne dikerken qaşlarının düyünlendiyini hiss etdi, amma geri çekilmedi.
-Ne?
-Hem yeqin ki, size çetindir. Burada sizin öyreşdiyiniz şerait yoxdur.
-Amma sen varsan, - iri, yaşıl gözler Yaşarın gözlerinin içine baxdı. Onun mülayim çöhresinde sakit mehin tesiri ile yellenen telleri Yaşarın seliqeli ,lakin kobud barmaqlarının tesiriyle arxaya

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>