isteyende elinin dartındığını hiss edib arxaya dönmüşdü.
-Ne olub, Bahar? Ne olub sene?
Yağan yağış, onun bedenini isladan damlalar, qırmızı rengli libas, içki iyi veren nefes, paltarını yuxarı çeken ve vehşicesine baldırlarına hücum eden eller, qışqırıq sesleri, eşidilmeyen yalvarışlar, boğazını dişleyen ve dartan dişler, ağrı... Baharın üreyi bulandı, qarşısında bütün bu dehşetleri yaşadığı yeri gören gözlerinin önü qaraldı, nece bayıldığını xatırlamırdı: gözlerini açanda Yaşar ellerini tutub, ovuşdururdu.
-Bahar, Bahar...- üzüne toxundurduğu kiçik şillelerin işe yaradığını görende el saxladı.
-Ne olub sene?
Bahar küreyi söykenilen ağacın köküne toxunaraq dikeldi. Huşunu itirdiyi vaxtdan ele de uzun zaman keçmemişdi. Yaşar telaş içerisinde idi. İri açılmış gözlerinde heyecan siqnalı hele sönmemişdi.
-Men.. yaxşıyam.
-Bahar ...
-Yaxşıyam, - dedi ve ayağa qalxdı. Bahar heç ne eşitmek istemirdi. Gözlerini aşağı endirib , hemin yerleri terk etmeye telesdi; Yaşar ona çata bilmek üçün süretini xeyli artırmışdı.
Hemin andan etibaren Bahar özünde deyildi. Elinden ne ise düşür, düz qarşısında dayandığı yemeyi , ütülediyi paltarı yandırır, onu sesleyen aile üzvlerini eşitmir ve her defe seksenti ile cavab verirdi. Müşahideçi Yaşar ise analizlerinin neticesini heç cür çıxara bilmirdi. O, her ne qeder xatırlamağa çalışa da Baharı bu hala sala bilecek heç neyi tapmamışdı. Gece de astadan ötürülen kökslerin çıxardığı seslerin altında ezildi.
Seher Bahar oyanmadan ayağa qalxan Yaşar evi gezmek qerarına gelmişdi. Baharın körpelik ve uşaqlıq (nezere alsaq ki, onun üçün Bahar hele de uşaq idi) illerini keçirdiyi bu köhne divarlar tamamile sökülüb elden düşmüşdü. Yaşar temirsiz evin sadece lazım olandan-olana, hisse-hisse üstden örtülmüş sınıq-sökük tavanına, divarlarına ve qapılarına diqqetle baxıb, ne ise düşünerken Bahar otaqdan çıxdı. Erinin gözünün içine baxmağa cüret etmeden ,metbexe keçdi ve su içdi. Yaşarın onu dindirmek ve evin temiri baresinde verdiyi suallara

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>