geler-gelmez Güneli görüb gül kimi ehvalım korlanmışdı. Bir anda qarşısına keçerek: - Sen ne utanmaz, arlanmaz birisen! deyerek yuksek sesle dillendim. Başını qaldırıb meni qarşında görerek: - Ne olub? Biraz yavaş! İş yerindesen ferqindesen? deyerek etrafı işare etdi... - He ferqindeyem, hem de çox gözel ferqindeyem. Amma sen deyesen o böyük burnunu camaatın işine soxmaqdan el çekmirsen. - Ne olub axı? Ne qışqır-bağır salmısan? Hem sene kim izin verir menimle bele danışmağa?! Sesimize Leyla gelerek: - Ay qızlar sakit olun! Müdür gelecek indi - deyerek qorxaq baxışlarla etrafa baxmağa başladı... - Mene kim izin verib he? Bes sene menim heyatıma qarışmağa kim izin verib? Sen ne haqla Raufa menim haqqımda melumat verirsen? Özünü ne zenn edirsen? - Hee, onu deyirsen? Men de dedim gören ne olub. Rauf keçen gün meni nişanlımla görüb: - Heyif sene göre Pervaneni itirdim. Deymezmişsen! deye mesaj yazdı... Men de ona: - Ezizim güvendiyin dağa çoxdan qar yağıb ve o artıq başqa dağdan sene salam gönderir deye cavab yazdım. - Ne demek isteyirsen? deye soruşanda, senin çox yaraşıqlı bir ile çoxdan sevgili olduğunu dedim. Bu qeder! Yeni burda şişirdilecek heç ne yoxdur! - Heç ne yoxdur he? Elbetde heç ne yoxdur. Men de senin kimi birinden boşanıb, sonra qrup yoldaşımın nişanlısı ile yatıb dursam. Daha sonra o iflas oldu deye başqasının qoynuna qaçsam, onunla da alınmadığını görüb müdirin varlı dostunu tora salaraq onunla evlenmeye hazırlaşsam menim üçün de heyat bu qeder besit olardı - deye bir anda içimdeki bütün zeheri qusmuşdum. Bu an Günel böyük heyret içinde bir mene, bir de menim arxama baxıb udqundu. Arxaya çevrilib baxdığımda müdiri ve dostunu görüb utandığımdan başımı aşağı saldım. Sen deme men bunları sayarken Günelin nişanlısı Mert bayaqdan arxamda durub her şeyi eşidirmiş... Çox peşman olmuşdum. Amma gec idi. Müdir sert şekilde: - İkiniz de otağıma gelin! deyerek çıxıb getmişdi. Men onun dalınca otağa getsem de, Günel oranı terk eden nişanlısının ardınca qaçmışdı...

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 9 >>