dedi. Men de Günelle bağlı başdan sona qeder ne varsa hamısını ona danışdım. En son dünen başıma gelenleri de danışaraq: - Çatdıq! Burda saxlayın! deye evimizi gösterdim. Mert heyretler içerisinde idi. Eşitdiklerine inana bilmirdi. Günel özünü ona tamam başqa cür tanıtmışdı. Ve efsuslar olsun ki, Mert ona deliler kimi aşiq olmuşdu. O mene: - Teşekkür edirem. Bunları bilmem iyi oldu. Amma sizin kovulmanız için üzüldüm. Ben konusur, belki hall ederim deyirdi ki: - Lazım deyil! Men qovulduğum yere bir de qayıtmaram. Meni getirdiyiniz üçün çox sağ olun. Size de uğurlar! - deyerek sağollaşıb maşından enmişdim... Eve qalxıb paltarlarımı deyişmiş, bir stekan suyu acgözlükle başıma çekmişdim. Artıq nisbeten sakit idim. Amma tecili olaraq da yeni iş tapmalı idim. Telefonu elime götürüb anama zeng etmek isteyirdim ki, Cavidandan zeng gelmişdi... Telefonu açıb sesini eşitdiyimde kövrelmişdim. Cavidan: - Peri, ne olub? Hardasan? deye heyacanla soruşduğunda "Evde!" deye cavab vermiş ve ağlamağa başlamışdım... - Niye? Ne olub? deye soruşsa da menden ses gelmediyini görüb "Gelirem size!" deyerek zengi sonlandırmışdı... Çox keçmeden Cavidan artıq bizde idi. Qapını açıb onu qarşımda gördüyüm zaman daha da kövrelerek ona sarılmış ve ağlamağa başlamışdım... O da meni qucaqlayıb, saçlarımı öperek: - Keçdi, keçdi! Sakitleş! deye meni sakitleşdirmeye başlamışdı... Sonra elimden tutaraq qonaq otağına aparıb: - Gel otur burda ve danış görüm ne baş verib? Sen niye bu saatda evdesen? Ve niye mene xeber etmemisen? deyerek hem özü eyleşmiş, hem de mene yanında yer etmişdi... Ona bu gün baş verenleri başdan sona danışmışdım. - Şerefsiz! Buna göre de bu cür işçini itireller? deye eseble dillenmişdi. Sonra: - Bes Günel? Onu da qovdu? deye soruşduqda: - Men çıxanda Günel onun otağına getdi. Ondan xeberim yoxdu deye bikef halda dillenmişdim... Cavidan ayağa qalxaraq menim de elimden tutub qalxmağıma yardım etmişdi. Üzüme tökülen saçlarımı üzümden çekerek iki eli ile yanaqlarımdan tutub: - İndi

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 9 >>