anda gözlerini uzağa zilleyerek: - Peri, uşaqları sevirsen? deye sual verdi... - Bu ne sualdı? Elbetde! Uşaq sevmeyen insan var göresen dünyada? - Yaxşı eger aile qurduqdan sonra övladın olmasa onda nece? Çoxmu üzülersen? - Düzü o haqda heç vaxt düşünmemişem. Amma men aileni uşaq üçün qurmuram ki, heyatımı da onun üzerine qurum. Düzdü bir övladım olsun çox isterem, amma eger qederimde uşaq yoxdusa, Allah onu mene yazmayıbsa demeli menim üçün bele daha xeyirlidi. Hem bu deqiqe ölkemizde atılmış, ana-ata nevazişine möhtac o qeder körpe var ki. Birini övladlığa götürerem olar biter. Amma bu sualı niye verdin anlamadım. Daha açıq danışa bilersen? - Yadında sene uşaqlığım xestexana divarları arasında keçib demişdim? - He, elbetde... - Bax onda düzgün edilmeyen emeliyyat neticesinde meni hemişelik bedbext etdiler... - Nece yeni? - Peri bu haqda danışmaq istemirem, amma bilmeniz isterem ki, men ata ola bilmerem. Menim senden, sevgiden uzaq qaçmağımın başlıca sebebi de budur. Seni bedbext etmek istemirem. Bu eqoistlik olar deyerek derin bir ah çekdi... - Ele bu? - Azdı beyem? Sene deyirem övladım ola bilmez. Men seni niye bu xoşbextlikden mehrum edim?! - Sen delisen Cavidan? Sen ele bilirsen sen olmasan men kimlese aile quracam? Yox! Esla! Eger ele düşünürsense yanılırsan. Sen yoxsansa, men de yoxam! Anlayırsan?! deyerek ağlamağa başladım... - Peri bilirsen, sen menim daş bağlamış qelbimi bir toxunuşunla yuxa etmisen? Sen menim qupquru torpağa oxşayan qelbimi yaşıllıqlara qerq etmisen. Sen menim heç dilemediyim arzularımı, heç qurmadığım xeyallarımı, heç etmediyim dualarımı heyata keçiren bir meleysen. Sen menim yer üzündeki meleyimsen. Men senden evvel yaşamırdım bunu sensiz qalan o bir heftede ele gözel anladım ki, mene ömürlük ders oldu. Men artıq sensiz qalmaq istemirem. Seni çox sevirem, çox menim sulugözüm deyerek meni yeniden bağrına basmışdı... - Men de, men de seni çox sevirem menim ağ atlı şehzadem deye sakitce pıçıldamışdım... Cavidan başımı qaldıraraq ince

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>