Bölüm 21

Kiçik pencereden eve daxil olan güneş işığı ile cüzi işıqlanan qonaq otağında yene sessizlik idi. İsgender kişi ile Şebnem xanım altdan-altdan qızları ile kürekenlerini izleyirdiler. Yaşarın gözü Baharda , Baharın gözleri qarşısına qoyulmuş ,lakin el vurmadığı yemekde idi. Dünen gece bir daha özüne qarşı çıxa bilmedi ve Yaşara sarıldı,bir daha hislerini her şeyden üstün tutdu deye içinde özünü danlamaq ile meşğul idi.
Özüne gelende başını qaldırıb erine baxdıqdan sonra derhal otaqdan çıxmışdı. Yaşar onun ardınca getmedi; Baharın tek qalmasına imkan vermeli idi deye düşünmüşdü. Bütün geceni Yaşar onun geri qayıdacağını gözlese de , Baharın gelib , yeniden ona sarılacağı xeyalı ile yuxuya getse de , heç ne istediyi kimi olmamışdı. Bahar geceni gözüyaşlı , keder ve acı içerisinde bağçada keçirdi. Bu daha asan idi ,neinki Yaşarla bir otaqda , bir yerde qalmaq.
İndi ise erinin keskin baxışları altında yeniden ezilir ve aqibetinin ne olacağı fikirleri ile özünü minlerle defe bıçaqlayıb, defelerle tavandan asırdı. Heqiqetde ise o hele de yaşayır, hele de nefes alır, hele de baş verenlere göre mesuliyyet daşıyırdı.
Seher yemeyinden sonra kişiler oturub temirle bağlı planlar qurdu, qadınlar bir neçe aylıq müddetine bu evdeki son axşam yemeyini hazırlamaq üçün metbexe keçdiler. Onlar sabah gece artıq çıxmalı idiler. Son hazırlıqlar görülmüşdü; Yaşarla İsgender kişi ustalar ile razılaşmış, Baharla Şebnem xanım lazım olan eşyaları çantalara yığmışdılar. Bahar gün erzinde burnunu çeken erinin zeiflediyini göre bilirdi. Yay ayları olmasına baxmayaraq geceler kendde hava çox soyuq olurdu. Her gece yerde ,nazik örtük üzerinde yatan ve bu yerlerin havasına öyreşmeyen Yaşar soyuqlasa da, buna önem vermirdi. O, bütün gününü şirketdeki öz işi ve bu evin temir işi ile elaqeli telefon danışıqları ile keçirdi.
Axşama yaxın bir çox qonşu onların köçdülerini bildiyi üçün Şebnem xanıma baş çekmeye ve elbetde ki, en esas Yaşarı görmek üçün eve gelmeye başladı. Yaşar 2 saat

[1] 2 3 ... 11 >>