teeccüble, eyni zamanda da esebi şekilde soruşmuşdum...

- Ehh Peri ne sen soruş, ne de men deyim - deyerek başını aşağı salıb elindeki pulları saymağa davam etmişdi...

- Nece yeni? Ne demek isteyirsen? Açıq danış! Mertle barışıblar?

- Yox ay qız, ne Mert. Deyesen müdirle aralarında nese var. Hem de söz gezir ki, Mertle olanda da var idi. Yeni anlayacağın xanım bir elinde iki qarpız tuturmuş. Mertle ara deyenden sonra ise işleri asanlaşdı.

- Sen ne danışırsan? Bu nece ilan imiş İlahi?! Nece exlaqsız imiş. Demek ona göre meni qovdu şerefsiz! Ne deyim? O ki, bu cür edaletsizlik etdi, men de onu Allah tapşırıram! deyerek pulumu götürüb bu iyrenc yerden uzaqlaşmışdım... Çöle çıxıb havanı ciyerlerime çekerek, derin bir nefes almış ve:
- Çox şükür demişdim sadece... Sanki üzerimden böyük bir yük götürülmüşdü...

***
Günler bir-birini evez edirdi. Keçen günler erzinde işle bağlı bir neçe yere müraciet etsem de, heç kimden xeber çıxmırdı. "Xeyirlisi" deyib gözlemekden başqa da elimden heç ne gelmirdi. Cavidanla ise demek olar ki, her gün görüşürdük. Artıq hem Könül xanımla, hem de Mehseti ile telefonda danışmış, tanış olmuşdum.. Könül xanım o qeder gözel xaraktere malik biri idi ki, onu görmeden artıq sevmişdim. Bu qadının ağzı daima dua ile açılar ve her defe Cavidanın heyatını deyişdiyim üçün mene teşekkürle bağlanardı...Cavidan da daha qerarlı idi. En qısa zamanda bizi şexsen tanış edecekdi.

Bu il keçen ilden ferqli olaraq aileme çox uğurlu gelmişdi... Men heyatımın sevgisini tapmışdım, bacım ise universitete qebul olmuşdu. Anamın da işi öz axarında gedirdi. Düzdü işimi itirmişdim. Amma ele bir insanın eli altında işlemekdense ele ac qalmaq daha meslehetli idi ki, çox şükür dolana bilirdik... Çünki dostum deye-deye, onun nişanlısı ile yataq heyatı yaşamaq mence şerefsizliyin en dibi idi.... Atamdan ise get-gede xeber almaq sehrada su tapmağa benzeyirdi. Leman da artıq heqiqetleri derk edir ve içinde ona qarşı kin beslemeye başlayırdı...

***
Bu gün

<< 1 [2] 3 4 ... 18 >>