imkan tapa bilmemişdim. Artıq yavaş-yavaş sona çatırdıq. Eve yollanmaq üçün ayağa qalxanda her kesin gülümü atmağımı gözlediyini görüb ayaq saxlamışdım. 1-2-3 deye sayıldıqdan sonra gülü başımın üstünden arxaya doğru atmışdım... Gülü Mehsetinin tutduğunu görüb sevinmişdim... Sonra yene de qapıda her kesle sağollaşıb restorandan çıxaraq maşına doğru getmişdik. Bura başqa maşınla gelsek de eve öz maşınımızda qayıdacaqdıq...

Cavidan maşının qapısını açaraq:
- Buyursun menim kraliçam - deyib gülümsemişdi...

- Teşekkür edirem, menim ağ atlı şehzadem! deyib tebessüm ederek maşına eyleşmişdim.

Cavidanın:
- Ağ atlı şehzade olmasam da, ağ maşınlı Cavidanam! demeyi ile ikimiz de gulmeye başlamışdıq...

Cavidan maşını işe salaraq bir eli ile elimden, diger eli de rulu tutaraq yola qoyulmuşdu... Yolboyu tez-tez elimi qaldıraraq, dodaqlarına yaxınlaşdırıb öpürdü...

Biz ikimiz de bundan bele bize yuva olacaq evimize doğru telesirdik... Cavidan böyüklerin israrına baxmayaraq bizimle heç kimin getmesine razi olmamışdı ve:
- Ana, hansi dövrde yaşayırıq. Hem men uşağam beyem? Gör neçe yaşım var?! Üstelik bunlar hamısı keçmişde bekarçılıqdan uydurulan adet-enenedir. Araşdırsan görersen ki, bele şeyler böyük günahdır - deyerek bu işe qeti şekilde rızasının olmadığını bildirmişdi...

***
Evimize yaxınlaşdığımızı gördükce heyecandan qarnıma sancılar girirdi... Üreyim şiddetle döyünür, ellerimin içi terleyirdi... Hem utanır, hem de dehşetli derecede qorxurdum...
Elimin biri Cavidanın ovcunda olduğu üçün terlediyini hiss edib, mene baxaraq:

- Ne olub, Perim? Niye bele heyecanlısan? deyerek, sınayıcı nezerlerle meni süzüb, dodaqucu gülümsemişdi...

- Heç, heç ne olmayıb! deyerek elimi Cavidanın elinden çekmişdim...

Onun hele de oğrun-oğrun meni süzüb, dodaqaltı gülümsemesi ise gözümden qaçmamışdı...

***
Nehayet binanın heyetine daxil olmuşduq...
7-ci mertebeye qalxaraq qapının önünde dayanmışdıq... Cavidan açarı oyuğuna salıb, iki defe burduqdan sonra

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 18 >>