Bolum 1


Universitetin qapısından içeri daxil olduğum ilk gün içimdeki heddi - hududu olmayan sevinc duyğumu basdırmağa mecbur idim. Çünki genc bir xanıma esla yaraşmazdı uşaq kimi sevinmek. Ailem meni bu şekilde yetiştirmişdi. Ele menim öz düşüncem de bu yönde idi. Esl xanım herşeyi ile başqalarından ferqlenmelidir. Adım Hümeyradır. Hündür boylu, arıq gözel sayılmasam da qeşeng uzun saçlı qızam. 22 yaşım var ve tehsilimi davam etdirmek üçün bu il magistraturaya qebul olmuşam. Atam dövlet idaresinde çalışır, anam ise edebiyyat müellimesi idi, ancaq bezi sağlıq sebeblerinden dolayı işlemirdi. Menden 6 yaş böyük qardaşım Amerikada magistr tehsilini bitirdikden sonra, yaxın dostunun şirketinde işlemeye başlamışdı ve zamanla şirkete ortaq olmuşdu. Ara bir bizi görmek üçün gelir, bir neçe gün qalıb sonra geri qayıdırdı. Bütün qızların heç bir zaman sevmediyi bir tip olur. Hansı ki, her zaman düzgünlüyün terefdarı, heç vaxt sehv etmeyen, her etdiyi qusursuz sayılan biri. Bax o, menem… Buna göre çox da sevilen biri deyilem. Çünki bir az kibirli, soyuqqanlı, ünsiyyeti sevmeyen biriyem. Sessiz, sakit ve esla sehv etmeyen. Ele meişet işlerinde de bir yalnışım olmaz. Her şeyi zamanında ve yeri yerinde edirem. Başqalarının menim haqqımda ne düşündükleri meni ele de narahat etmirdi. Kenardan baxıldığında olduqca monoton ve sıxıcı heyatım vardı ki, bu da doğru idi. Ancaq men sıxıcı heyatımdan memnun idim. Eslinde, her insan sehv etmeli ve bu sayede doğru yolu tapmalıdır. O zaman insan böyüyür, ders çıxarır, heyatdan tecrübe qazanır. Bele olduqda aldığın ders daha deyerli, daha doğru olur. Geri dönüb baxdığımda heç sehv etmemişdim ve bu sehvin neticesinde özümün qazandığım heç bir doğrum yox idi. İlk ders günü herkes bir - biri ile tanış olurdu. Menim kimise tanımaq kimi bir fikrim yox idi. Onsuzda burada tanıdıqlarımın her biri ele burada da qalacaqdı. Bu hal universitete ilk qebul olduğum zaman da bele idi. - Hümeyra, bir az özünden danış. Qızların menide öz söhbetlerine

[1] 2 3 ... 6 >>