qatma istekleri uğursuz olmuşdu. - Hümeyrayam. Verdiyim qısa cavabla heçkime qarışmayan eyni zamanda da işime qarışılmağını sevmeyen biri olduğum anlaşılmışdı zennimce. İlk ders gününü belece yola verib çıxarken dehlizde bir neferle burun - buruna geldim. Olduqca seliqeli geyimli ve yaraşıqlı genc, bir addım geri çekilib gülümsedi. - Üzr isteyirem, xanım. Sadece başımı yelleyib oradan uzaqlaşdım. Ancaq ne yalan deyim onun xarici görkemi ve nezaketli davranışı xoşuma gelmişdi. Günler öz axarında davam ederken universitetin heyetinde bezen hemin genci görürdüm. Çox alicenab biri idi. Meni her gördüyünde gülümseyib başı ile salam verirdi. Özümü qeribe hiss edirdim o zaman. Eslinde bucür hissler mene yad olsa da onu her zaman görmeyi arzu edirdim. Hiss edirdim ki, getdikce o oğlandan xoşum gelir. Onun haqqında tek öyrene bildiyim adının Xezer olduğu ve müellim olduğu idi. Genc müellim heqiqeten çox yaraşıqlı biri idi. Belece bir neçe gün ötmüşdü. Universitetin heyetine tekbaşıma oturub kitab oxuyurdum, kitabdan gözlerimi çekmirdim desem daha doğru olardı. Her kes kimi mende sevirdim kitab oxumağı. - Salam, Eşitdiyim sese yavaşca başımı qaldırdım. Xezer her zamaki nezaketli gülümsemesi ile qarşımda dayanmışdı. - Salam. Heyecandan elim - ayağım, bir - birine dolaşırdı. - Niye tekbaşına oturmusan? - Men... Men kitab oxuyurdum. - Baxa bilerem? Elini uzatdığı zaman gülümseyib kitabı ona verdim. - Buyurun, Xezer kitabı alıb oturacağa oturdu. - John Green... Maraqlıdı. - Oxumusunuz? - Beli, beyenerek oxuduğum eserdir. Her şeye reğmen heyatın davam etdiyinden behs eden gözel kitabdır... Seçimin gözeldir. Son cümlesini gözlerime baxıb serf etmesi heyecanımı qat - qat artırmışdı. - Kitab oxumağı sevirsiniz? - Elbette. Kitab oxumaq nefes almaq qeder lazımlı bir şeydir. Mence her kes bele düşünmelidir. İnan ki, o zaman dünya daha gözel ve yaşamağa deyer bir yer olacaq. Bu barede sen ne düşünürsen, Hümeyra? - Siz... Siz, menim adımı haradan bilirsiniz? Verdiyim sual qarşısında

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>