Sinife daxil olar - olmaz diqqetimi ilk çeken partamdakı bağlama oldu. Yaxınlaşıb bağlamanı götürerek o teref bu teref çevirmeye başladım. Zennimce kitab idi.. Buraya kimin qoyduğu ile bağlı heç bir fikire sahib deyildim. Etrafda soruşa bileceyim kimse olmadığından yerime oturub bağlamanı açdım. Yanılmamışdım… Kitab idi... Qalın bir roman. Kitabın arasından qarşıma bir kağız parçası düşmüşdü. Celd kağızı açıb oxumağa başladım. "Menim kimi kitab seven qızı izin verirse yaxından tanımaq isteyirem. Xezer" Çox xoşuma gelmişdi onun bu jesti. Ancaq men onu heç tanımırdım üstelik, o, bir müellim idi men ise telebe. Yaxşı ki, auditoryada heç kim yox idi. Kitabı çantama yerleşdirib dehlize çıxdım. Her halda Xezer menden bir cavab gözleyirdi. Amma ne cavab vereceyimi heç bilmirdim. Düşünceli şekilde addımlarken dehlizin başında mene baxan Xezeri görmeyimle yerimde dayanmağım bir oldu. O, her zaman seliqeli geyimi, temiz qırxılmış üzü ve yana daradığı saçları ile başqalarından ferqlenirdi. İndi de ele idi... Üzünden eksik olmayan tebessümü ile meni izleyirdi. Sadece uzaqdan bir müddet izleyib sinife döndüm. Belece günler öz axarı ile davam edirdi. Bu günler erzinde demek olar ki, her gün Xezerle uzaqdan - uzağa bir - birimize baxırdıq. Eynen yeniyetmeler kimi... Onun heç bir yalnışını görmürdüm. Vaxtı - vaxtında işine gedib gelen son derece düzgün biri idi. Mene benzeyirdi sakit heyatı. İkimizde bir az melanxolik ve esla sehv etmemeye çalışan insanlar idik. Uzaqdan gördüyüm qederi ile oxşar cehetlerimizin yanı sıra ferqli yönlerimiz de yox deyildi. Meselen, Xezer menim eksime arada gülürdü. Onun bütün heyatı kitablardan ibaret idi. Nadir hallarda onu hansısa telebe ile danışan görerdim, qalan vaxtlar sadece kitab oxuyurdu. Xezerin kitaba bu derece bağlılığı meni zaman - zaman qorxutsa da üzerinde durmamağa qerar vermişdim. Hele heç bir cavab vermemiş olsam da universitetin genc ve yaraşıqlı müelliminin menimle maraqlanması qururumu oxşayırdı. Bunun yanı sıra adını qoya

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>