bilmesemde menim de ona qarşı hisslerim vardı. Bir ayı geride qoymuşduq. Bu zaman zerfinde Xezerle üz - üze gelmemeye çalışırdım. Ondan qaçırdım desem daha doğru olardı. Universitetin heyetinde eneneme sadiq olaraq tekbaşıma oturub kitab oxuyurdum. - 1 ay oldu. Daha ne qeder qaçacaqsan? Eşitdiyim sese başımı qaldırıb baxdığımda Xezer qarşımda dayanmışdı. Üzünde xoş tebessüm belirirdi ve bu tebessümün sadece menim yanımda meydana gelmesi mene çox xoş idi. - Axı, men sizi heç tanımıram. - Deyesen, kitabın içindeki kağızı oxumadın. - Oxudum. - Men orda bir - birimizi tanıyaq dedim. Xezerin cavabı meni gülümsetse de müellim olduğunu xatırlayıb narahatlıqla yerimde qımıldandım. - Amma siz müellimsiniz. - Hümeyra, sence de bunlar adi behane deyilmi? - Niye ki? - Universitet de he müellimem, amma buradan çıxdığım an men sadece Xezerem. Haqlı idi dediklerinde. Mene ders demese de o, sadece burada, universitetde müellim idi. - Düzdür. - dedim. Xezer baxışlarını üzümde gezdirib dillendi. - Mene deqiq bir cavab vermelisen. - Men... Men razıyam. Tanıyaq bir - birimizi. - deyib baxışlarımı yana çevirdim. Bu qerarı vererken içim olduqca rahat idi ve çox heyecanlı idim. İkimizi de gülümsetmişdi olanlar. Bu addım bizim münasibetimize yeni bir yön vermişdi. - İnan peşman olmayacaqsan. Xezerin ürekden dediyi bu sözlerin ne derece heqiqet olub olmayacağını ise bize zaman gösterecekdi. Ümid edirdim ki, bu münasibet ikimiz üçünde bir yanılqı olmazdı. Zaman bir su kimi axıb gedirdi ve men tehsilimin 1 - ci ilini arxada qoymuşdum. Öten zaman erzinde Xezerle münasibetimiz yaxşılığa doğru davam edirdi. Bir - birimizi daha yaxından tanıyır, şexsi maraqlarımızı öyrenmeye çalışırdıq. Dersler, onun işi deyerken bu çox da mümkün olmurdu. Münasibetimizi sağlamlaşdırmaq adına bir - birimizi öz ailelemizle tanış etmişdik. Xezerin ailesi çox istiqanlı ve semimi insanlar idi. Bunu gördükce başa düşürdüm ki, menim tedirginliyim ve qorxularım tamamı ile boşuna imiş. Bunu bilmek meni rahatlaşdırmışdı.

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>