BOLUM1


Heyat bezen sürprizlerle doludur. Deyirler ki, heyat sen planlar qurarken başına gelenlerden ibaretdir. Nece de doğru sözdür. Heç kim bile bilmezdi, sabah başına ne gelecek. Axşam yatırıq ve seher oyandıqda normal heyat davam edir. Bezen ise heyat qarşımıza sürprizler çıxarır.

***
Aylin ve Selim adi gün kimi oyanmışdılar. Aylin hekim idi. Seher tezden durub atası Zakir kişinin Universiteti ela qiymetlerle bitirdiyi üçün ona hediyye etdiyi klinikasına işe gedirdi. Esla özünü burda xanım kimi aparmazdı. Sade insan idi. Ona göre de burdakı bütün hekimler, tibb bacıları, xadimeler bele Aylinin xetrini çox isteyirdi. Aylin orta boylu, ince beden quruluşuna sahib, sarışın qız idi. Anası ona gözlerinin rengine göre yaşıl gözlüm, atası ise sarışınım deyirdi. Bu sade gözelliyini makiyajla korlamağı heç sevmirdi. Özünden başqa bir dene de özünden iki yaş böyük qardaşı vardı. Atasının istemediyi biriyle evlenince çıxıb Rusiyaya getmişdi. Orda öz Benövşesi ile yaşayırdı. Artıq bir il idi, qardaşını görmürdü. Aylin qardaşına çox bağlı idi. Qardaşının getmesi onu çox perişan etmişdi. Bir de sevimli refiqesi Nigar var idi. Hem mektebi, hem de ali mektebi birlikde oxuduqdan sonra işe de birge başlamışdılar. Nigar da Aylinle birge xestexanada hekim idi. Aylin cerrah, Nigar ise uşaq hekimi idi.
Bu gün de adi günlerden biri idi. Aylin işinin başında idi. Axşama doğru atası ona zeng edib axşam tez gelmesini söyledi. Önemli bir mövzuda danışmaq isteyirdi. Aylin atasının sözünden esla çıxmamışdı. Hemişe onun isteklerini yerine yetirmişdi. Bes, göresen, bu defe ne deyecekdi? Hemişe bele ciddi şekilde eve çağırıb nese deyeceyini deyende önemli bir şey söyler ve Ayline seçim haqqı vermeden emel etmesini gözleyerdi. Bunu söyleyende, elbette ki,qızının fikrini soruşurdu. Amma bu ele- bele gözden perde asmaq kimi bir şey idi. Zakir Eliyevin sözünden çıxmaq mümkün olan bir şey deyildi. Elbette, arada bezi istisnalar olurdu. Meselen, oğlu Zahir kimi. O da atasına qarşı çıxdığı

[1] 2 3 ... 5 >>