Bolum 2

Qarşımıza bir insan çıxar. Bilmerik, o bizim üçün ne getirecek;xoşbextlikmi,bedbextlikmi? Sadece geler ve heyatımızın tamamını deyişer.Ya en xoşbext, ya da en bedbext insan olarıq. Heyatımıza aldığımız insanı sadece onunla zaman keçirince tanıya bilerik. Ona göre de heç ne üçün teessüflenmemek lazımdı. Çünki heyat insana her zaman nese öyredir. Sehv edende de, düzgün seçim edende de. Mütleq heyat nese öyredir...

***
Selim görüşe Aylinden tez gelib, oturaraq Aylini gözleyirdi. Ve budur Aylin artıq geldi. Geyindiyi qırmızı don ona xüsusi gözellik verirdi. Saçına fen çekib açıq qoymuşdu. Normalda makiyaj etmeyi sevmese de, anasının tekidi ile başa çıxa bilmeyib sade bir makiyaj etmişdi. Ne Aylin, ne Selim valideynlerinin onlara gösterdiyi şekle baxmamışdı. Aylin utanmışdı. Selim ise hikkesinden istememişdi. Amma indi ikisi de peşiman idi. Selim Aylini nece tanıyacağını düşündü. Aylin ise restorana girende çaş-baş qaldı. Bilmirdi, Selim hansıdı. "Kaş ki anam şekli gösterende baxardım ona. İndi men ne bilim, o, hansıdı deyib", - öz özüne danışanda restoranın Ofisiantı Ayline yaxınlaşdı.
-Xanım, buyurun size nece kömek ede bilerem?
-Men burda birini gözleyirem...
Sözünü tamamlamamış Selim tesadüfen masadan çevrildi. Aylini görüb tanıdı ve ayağa qalxdı. Bu anda Aylin de Selimi tanıdı. Onlar ilk defe heç de xoş olmayan bir tesadüfle rastlaşmışdılar. İndi ikisi de teeccüblendi ve eyni anda:
-Sen??? - deyib gözlerini bir-birine dikdiler.
-Senin burda ne işin var?-Selim Aylinden özünden razı halda soruşdu.
-Belke, arxanca düşüb geldiyimi düşünürsen?- Aylin teeccüble gözlerini bereldib Selime baxdı.
-Başqa ne düşünüm? - dedi hikkeli şekilde.
-Sen ne özünden razısan. Qaba, - deyib eseble baxdı,-burda görüşüm var. Ona göre burdayam.
-Doğrudan?Kiminle?- Selimin üzünde istehzalı bir tebessüm dolaşdı.
-Gelecek heyat yoldaşımla, - deyib özünden emin bir duruşla Selimin önünde dayandı.
-Yoxsa sen Aylinsen? - teeccüble soruşdu.
-Selim? - Aylin dediyi heyat

[1] 2 3 ... 8 >>