yoldaşım sözü üçün lap pert oldu,-atamın mene layiq gördüyü, demek sensen,-dedi ve üzünü turşutdu. Amma tanış olmalı olduğu oğlanın Selim olduğunu görende sevindi de.
Selim Ayline el uzadıb:
-Gelin, yeniden tanış olaq,-dedi ve elini Ayline uzatdı, - Salam. Adım Selimdir.
-Salam, men de Aylin, - dedi ve Selimin elini sıxdı.
El-ele görüşüb yerlerine oturdular. Aylin özlüyünde Selimin yaraşıqlı olduğunu düşünürdü."Düzü,bir az qabadır. Amma çox yaraşıqlıdır. Belke de, onunla evlenib xoşbext ola bilerem", - deye düşündü. Bu anda Selim gergin şekilde: "Meni tanımadan nece evlenmeye razılıq verdin? ", -deye soruşanda Aylin özünü itirdi. Bütün fikirleri alt-üst oldu. Ne deyeceyini bilmedi.
-Niye cavab vermirsen?-daha gergin tonda soruşdu.
-Men sadece... Ailem istedi, -deyib pert şekilde gözlerini qaçırmağa çalışdı. Özünü ağlamamaq üçün gücle saxlamışdı. Ne olsa da, bunu gözlemirdi.
-Demek, bu evlilik heç birimizin üreyince deyil.
Aylin sadece Selime baxmaqla yetindi.Sesini çıxara bilmedi. Ne desin ki ona? Cavab vere bilmedi. Selim ise bir kağızı Aylinin önüne qoyaraq dedi:
-Biz ikimiz de evlenmek istemirik.Valideynlerimiz ise el çekmir. Ona göre de bunu imzala. Ve sonra her şey daha rahat olacaq.
-Bu nedir bele ?-Aylin çox asta sesle soruşdu.
-Aç, bax,-Selimin sesindeki quruluq Aylini heyretde qoymuşdu. Önündeki senedin ne olduğuna baxmağa qorxurdu. Ne ola bilerdi axı?
Aylin senedi astaca eline aldı. Baxmaq üçün telesmirdi sanki. Açıb oxuyanda gözleri az daha kellesine çıxdı. Bunu heç gözlemirdi.
-Bu nedir bele? Sen menimle oyun oynayırsan? - deyerek masadan qalxanda Selim onu saxladı.
-Aydan otur, qulaq as.
-Aylin.. - dedi sert şekilde. Adını bele düzgün bilmirdi heç. Bu onu daha da esebileşdirdi.
-Başa düşmedim, - Selim gözlerini teeccüble Ayline dikdi.
-Adımı deyirem. Aydan deyil, Aylindi.. - qezeble Selime baxdı.
-Yaxşı, anladım. Aydan olmasın. Aylin olsun. Bunun indi heç bir ferqi yoxdu, - Sesindeki özünü beyenmişlik insanın sebr kasasını doldurmağa

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>