beter bir hala salırdı. Nehayet ki, meclis sona çatmış qonaqlar dağlışmağa başlamışdı. Xezerin idare etdiyi maşınla eve teref yol aldıq. Sessizlik höküm sürürdü yol boyu. Başımı pencereye söykeyib olanları düşünürdüm. Xezerin meni danışdırmaması canımı acıdırdı. - Xezer, Qametimi düzeldib dillendim. - Beli, - Olar bir az danışaq? Xezer heç ne demeden maşını yol kenarında saxladı. İkimizde enib parka teref addımlarken dayanıb Xezerin önüne keçdim. - Ezizim, men ne deyeceyimi bilmirem. O sözümün heç yeri deyildi. Belke de, onu heç düşünmeli deyildim... Münasibetimizin ciddileşmeyi meni qorxutmuş ola biler. Bunun başqa açıqlaması yoxdur. - Hele de düşüncen eynidir? Xezerin sualı ani seslenmiş ve bu meni tamam çaşdırmışdı. Onun üzüme sabitlenmiş baxışları o qeder ümid dolu idi ki, ağlımdan keçenleri demek cesaretim paramparça olmuşdu. Başımı etiraz menasında yelledim sadece. Bununla yeni bir sehve daha imza atmış oldum ve sözün esl menasında batdıqca batırdım. Xezer gülümseyib meni qucaqladı. Qollarımı qaldırsam da onu qucaqlaya bilmedim. Gücüm çatmırdı ele bil. Vicdan ezabı çekirdim... Çünki Xezere yalan demişdim. Hisslerimden emin olmadan nişana razılıq vermeyimin neticesinde yalan üstüne yalan danışmış, aldatmışdım onu. Eve döndüyümüzde Xezer meni binanın qarşısın düşürdüb getmişdi. İçeri daxil olduğumda qohumlar geceni müzakire edirdi. Onları dinlemek vicdan ezabımı daha da artırdı. - Men çox yorğunam, icazenizle otağıma keçmek isteyirem. - Elbette, qızım, gecen xeyire. - Geceniz xeyire. Aycan, gele bilersen? - Yaxşı. Aycan otağa keçdikden sonra sual dolu baxışlarına fikir vermeden qapını kilidledim. Axşamdan bura içimde yığılıb qalan ağrı, ezabı atarcasına hönkürüb ağlamağa başladım. Yazıq qız qorxu ve tedirginlikle meni qucaqladı. - Hümeyra, ne oldu sene?... Ezizm, xahiş edirem qorxutma meni. Dizlerim meni daşımaqdan imtina etmiş ve men yere çökmüşdüm. Aycan da menimle… - Hümeyra, qurban olum bir söz de, - Aycan, canım çox yanır... Men... Men ne etdim?... Sehv

<< 1 2 3 [4] 5 >>