Bolum 3

Havalimanının buz kimi soyuq gözleme zalında oturacağa oturub baxışlarımı etrafda gezdirdim. Here bir yana telesirdi. Kimi gedeceyi yere, kimi de çıxışda onu gözleyene. Xezer bu gün Amerikaya yola düşürdü. Onu yola salmaq üçün ailesi ile beraber men de gelmişdim. Nişandan sonra bacardığım qeder Xezerden qaçmış, elimden ne gelirse etmişdim teklikde görüşmemek üçün. Amma "yola salmaq üçün geleceksenmi"? - deye sual verdiyinde artıq qaçacaq yerimin olmadığını başa düşdüm. Çox haqsızlıq edirdim ona. Xezer bu olanların heç birine layiq deyildi. O, mene heqiqeten deyer verirdi. Men de ona çox derin bir hörmet besleyirdim, amma Xezeri gelecek heyat yoldaşım olaraq göre bilmirdim. - Hümeyra, Xezerin seslemesi ile ayağa qalxıb ona yaxınlaşdım. - Beli, - Ezizim, geldiyimde senin üçün ne getirim? - Men heç ne istemirem. Vicdan ezabından bedenim ele qovrulurdu ki, başımı qaldırıb üzüne bele baxa bilmirdim. - Hümeyra, sen yaxşısan? Xezerin sualını cavablamadan qollarımı boynuna doladım. Üreyimde ondan min kere, milyon kere üzr isteyir, meni bağışla deye yalvarırdım. Ancaq Xezerin qelbimden keçenleri bilmediyi üçün bunun bir növ sevgi göstergesi olduğunu düşünmesi son derece normal hal idi. - Ezizim, sakitleş. 3 ay sonra yanındayam, üzülecek heç ne yoxdur. Qollarımı aşağı salıb bir addım geri çekildim. Xezer ailesi ile görüşüb yeniden mene yaxınlaşdı. - Sağlıqla qal, Hümeyra. Alnıma öpüş qondurub getdi. Xezerin soyuq davranışları da meni lap incidirdi. Bu cür davranış tek mene qarşı deyildi, lenete gelmiş xasiyyetimiz bele idi hem menim, hem de onun. Yaxşı bilirdim bunu... İkimizden birimiz başqa cür olsaydıq münasibetimiz çox daha semimi, çox daha doğru olardı. Aycanın dediklerini geldikce daha yaxşı anlayırdım ve eyni zamanda da gelecek günlerimiz üçün daha çox qorxurdum. En başdan düşünmeli olduğum gerçekleri teessüf ki, sonda düşünürdüm. Menim sehvim çox böyük idi, iki neferin heyatını alt - üst edecek qeder. Tek ikimizin de yox ele ailelerimizinde. Düşünceler

[1] 2 3 ... 6 >>