içerisinde eve çatıb birbaşa otağıma çekildim. Son derece ezgin ve yorğun bir halda idim. Aradan neçe gün ötmüşdü bilmirem. Xezerle getdiyi günden beri günaşırı telefonla elaqe saxlayırdıq. Onun dersleri her zaman olduğu kimi indi de mane olurdu çox danışmağımıza. Aycanın Almaniyadan gelmesi ile beraber rayona yola düşmüşdük. Bir an evvel getmek üçün telesirdim. Sanırdım ki, qaçmaq tek çaredir. Amma unutduğum bir şey vardı, o da hara gedirsem gedim, ne qeder qaçarsam qaçım qelbimi de gedirdi menimle. Kaş ki onu aparmamağın bir yolu olsaydı. Belke o zaman heyatım daha da qarmaşıq hala gelmezdi. Bir neçe saat sonra rayona gelmişdik. Ana qohumlarım çox sevinmişdi meni gördüklerine. İki gün heç yana getmeden sadece nene - babamla vaxt keçirmişdim. Bu mene çox yaxşı gelmişdi. Sonrakı günlerden birinde babam Aycanla menim şerefime meşede qonaqlıq tertib etmişdi. Bütün qohumlar yeyib - içib şenlenirdi. Gözel bir gün idi menim üçün de. Yemek yedikden sonra bir az aralıda ağacın altında tekbaşıma oturub düşüncelere daldım. Sevirdim tekliyi, hele de olduğum yer. Menzerenin gözelliyi ve insana verdiyi huzur sözle ifade edilmeyecek derecede idi. Bir qeder keçmişdi ki, yanımda hiss etdiyim hereketlilikle başımı qaldırdım. Aycan yanıma oturub elini çiynime qoydu. - Necesen? Çox içden seslenmişdi sual. Gülümseyib derinden nefes aldım. - Deyesen, yaxşıyam. Günler, hefteler, hetta aylar sonra yaxşıyam. - Ezizim, bilrdim her şeyden uzaqlaşmaq sene yaxşı gelecek, amma ne yalan deyim bu qederini gözlemirdim. O qeder içden dedin ki… - Heç men özümde gözlemirdim. Amma heqiqeten yaxşıyam. - Xezerle danışırsan? Araya çöken sessizliyi Aycanın sualı pozdu. - Bilirsen, buraya gelerken en çox ondan uzaqlaşacağam deye sevinirdim, daha doğrusu xatirelerimizden. Eslinde ele istediyim kimi de oldu. Uzaqlaşmaq münasibetimizin yararına oldu. Dinceldim... Yenilendim... İndi Xezerle her danışanda daha mülayim danışıram. Bele getse belke, bir gün onu sevdim. - Ezizim, inan mene çox sevindim. Aycan

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>