meni qucaqlayaraq yanımda olduğunu hiss etdirmeye çalışırdı. Buraya gelmek mene heqiqeten çox yaxşı gelmişdi. - Gel bir az gezek. Şekil de çekdirerik. Xoşuma gelmişdi Aycanın fikri. Beraber bir xeyli gezib her ağacla şekil çekdirmişdik. Bu meşe, tebiet o qeder gözel idi ki, sözle ifade etmek mümkün olmurdu. Güneş şuaları ağacların yarpaqlarında berq vurduqca insanın qelbi huzurla dolurdu. - Aycan, bir az dayan. Ağacın yanında dayanıb rengi yamyaşıl olan yarpağına baxmağa başladıq. Bu cür tox reng görmemişdim daha önce. - Esrarengiz menzeredi. - Eledir. Bir anda qoluma daş deymişdi ve çox ağrıtmışdı. Canım acıdığından qolumu ovuşduraraq geri döndüm. Bizden bir qeder aralıda elinde sapan tutan oğlanı görüb qaşlarımı düyünledim. - Sen atdın? Deli olmusan? Uşaq kimi sapanla onamağın az deyilmiş kimi atacağın yeride bilmirsen. Başıma deyse ne olacaqdı? Oğlan hem bize yaxınlaşır, hem de qeribe bir baxışla mene baxırdı. - Hümeyra, Aycan qolumdan tutub nese demeye çalışırdı, amma men o qeder qezebli idim ki, onu dinlemek fikrim olmadığından qolumu elinden çekdim. - Aycan, bir deqiqe... Hey seninleyem, başıma deyseydi ne cavab verecekdin? - Hümeyra, - Niye cavab vermirsen? Dilini udmusan? - Hümeyra, o, danışa bilmir, nitq qüsurludur! Aycan bu defe eseble qışqırdı. Sinirden gözüm heç kimi görmesede eşitdiyim sözlerele qollarım yanıma düşmüşdü. - Ne? - Onur bizim qonşumuzdu... O, danışa bilmir. Aycanın sözlerini tam derk etmeye başladığımda çox utanmışdım. Sözün esl menasında xecaletimden yer yarılsa arasına girerdim. Çevrilib Onura baxdım. O, geniş omuzları olan, hündür boylu olduqca yaraşıqlı bir genc idi. İlk görüşde heç kim inanmazdı onun qüsurlu olduğuna. Deyesen yazığım gelmişdi ona. - Onur, bibim qızı Hümeyradır, Bakıdan qonaq gelib. Gerek bağışlayasan. - O, seni eşidir? Aycanın meni teqdim etmesine teeccüblenmişdim. - Yox, eşitmir... Ancaq Onur tehsilli biridir dodaq oxumağı bacarır. Onurun üzünde çox isti bir tebessüm dolaşırdı. İşaret dili ile Aycana nese başa

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>