salmağa çalışırdı. - Onur senden üzr isteyir. Deyir ki, quş vurmaq isteyirdim yalnışlıqla qonağınıza deydi. - De ki, bir de olmasın. - Ezizim, dedim axı o, dodaq oxuya bilir. Özün de, amma bir az aramla. - Yaxşı... Qışqırdığım üçün üzrlü hesab et, amma günah sendedir, hem quşları vurmaq olmaz. Onur gülümseyib eli ile nese işare etdi. - Deyir, haqlısan bağışla. Aycan tercümeçilik vezifesini yerine yetirirdi. Başımı razılıq menasında yelleyib yolumuza davam etmek üçün Aycanın qoluna girdim. Bir iki addım getmişdik ki, içimden bir ses geri dönmeli olduğumu dedi. Geri döndüyüm zaman Onur üzündeki tebessümle, hele de olduğu yerde dururdu. Menim döndüyümü görüb işaret ve baş barmağını birleşdirerek dodağına yaxınlaşdırdı. Daha sonra barmaqlarını açıb gülümsedi. Bununla mene gülümsemeli olduğumu bildirirdi. Meni qeyri - ixtiyari gülümsemişdi etdiyi. Onurun bu hereketi menim çox xoşuma gelmişdi. Eve döndüyümüzde bele o tebessüm silinmemişdi üzümden. Öz otağıma tezece keçmişdim ki, Xezer zeng etdi. - Eşidirem, Xezer, necesen? - Hümeyra, sesin nece de xoş ehval - ruhiyyeli gelir. - Çünki eleyem. - Buna sevindim... Men senin üçün bir bağlama göndermişem. - Çox sağ ol, nahaq eziyyet çekirdin. - Eziyyet deyil. Yaxşı de görek, senin bele keyifli olma sebebin nedi? Xezerin sualını eşitdiyim an Onur gelmişdi ağlıma. Daha doğrusu meni gülümseden hereketi. - Şey... Bu gün babam qohumlarımızı bir araya yığmışdı, maraqlı gün idi. - Lap yaxşı... Ezizim bağlama sene çatanda xeber edersen. Helelik. - Helelik. Telefonu söndürdükden sonra küreyimi yataq başlığına söykeyib dizlerimi qucaqladım. Xezerin mene ne hediyye gönderdiyini texmin etmek elede çetin deyildi. Çünki bu güne kimi mene kitabdan başqa heç ne almamışdı. Bütün özel günlerimizin hediyyesi ancaq kitab olurdu. Kitab semimi ve içden bir hediyye idi, amma her defe kitab alması xoşuma gelmirdi menim. Her kes kimi men de başqa hediyyeler, bezen ise sadece tek bir gül gözleyirdim. Seher men oyandığım zaman her kes öz işinin

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>