arxasınca getdiyi üçün evde heç kim yox idi. Saata baxdığımda ise bir növ şok keçirmişdim. Az qala günorta olurdu, ne çox yatmışdım bele. Çardağa gelıb çayın altını yandırdıqdan sonra başımı qaldırıb göy üzünü izledim bir müddet. Çox mülayim bir hava vardı çölde. Masmavi semada orada - burada xırda bulud topaları göze çarpırdı. Çay süzüb süfreye tezece oturmuşdum ki, heyet qapısı açıldı ve içeri tanımadığım yaşlı bir qadın onun ardınca da Onur daxil oldu. Ayağa qalxıb ireliye doğru addımladım. - Buyurun, - Qızım, salam. Nigar evde? - Yox nenem evde deyil. Ne lazımdır? - Bir kise buğda almışdım nenenden, gelmişdim onu aparım. Sen vere bilmezsen? - Üzürlü sayın, men ne haradadır bilmirem. - Başıma xeyir ay bala, ne edeceyem indi? Deyirmana göndereceyem meni gözleyirler. Qadın arxaya dönüb Onura işare ile nese başa salırdı. Bayaqdan beri Onur orada deyilmiş kimi, onu mehz indi görürmüş kimi incelemeye başladım. O, heqiqeten çox yaraşıqlı idi. Çatma qaşlar altındakı sıx ve uzun kirpiklerle ehateli zil qara gözler, hüzünlü bir o qeder de özündenemin baxırdı. Alnına tökülmüş qara saçları beyaz üz derisi ile xüsusi aheng teşkil edirdi. Bir söz var deyiler, ele bil ALLAH xoş vaxtında yaradıb. Onur eynen ele idi, ALLAHIN xoş saatında yaranmış qeder yaraşıqlı, ALLAHIN qezebine tuş gelmiş kimi de çaresiz. - Qızım, dediyim kimi menim işim vacibdir. Zeng ede bilersen? - He, ederem. Telefonu götürüb neneme zeng etmişdim. Dediyine göre buğda kisesi zirzemide idi ve kiseni vermek menim öhdemde idi. Qadın yene Onura nelerise işare etdikden sonra mene döndü. - Bu oğlan menim nevemdir, Onur. Siz kömekli kiseni zirzemiden çıxarın, men el arabası getirib gelirem. Razılıq menasında başımı yellemişdim, amma qaranlıq qorxum vardı, üstegel zirzemiye enmeli idim. Qadın heyetden çıxdıqdan sonra Onura zirzeminin qapısını işare etdim ve zirzemiye teref addımladıq. Sebebsiz yere üreyim köksümü parçalayacaq qeder süretle döyünürdü. Yeqin ki, qorxurdum ona göre bele idim. Tek açıqlaması bu idi

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>