sedaları altında Aylin düşüncelere qerq olmuşdu. Fikri bayaq elini yumaq üçün gederken şahid olduğu Selimin telefon danışığında idi.
-Sara, meni anlayacağını bilirdim... Gelersen, üzbeüz danışarıq. Darıxmışam senin üçün... Men de seni sevirem...
Bu söhbetden sonra Selim onu görmesin deye tez yerine qayıtmışdı. Amma ele o vaxtdan üzü gülmürdü. Bir ağrı hiss edirdi qelbinde. Özünün de anlamadığı bir ağrı idi bu. Ne hiss idi axı bu?Sevgi idi? Yox, eşi. Ne sevgi? Aylin kim, sevmek kim. Universitet illerinde ona bütün mekteb qarşısında öz sevgisini etiraf eden Kerimi bele istemedi. Sevmedi onu. İndi durub dünyada adam qalmamış kimi onu sevmeyen Selimi sevesi deyildi ki... Bes ne idi axı bu ağrı? Qezebli idi. Hamı Nigarla Samirin duetine el çalanda Aylin ilk defe ağzına spirtli içki alırdı. Qedeh qedeh dalınca gedirdi. Artıq başı dumanlanırdı. Serxoş idi. Selim de bayaqdan gözleri ile Aylini izleyirdi. Bu halı ona qeribe gelmişdi. Ayline yaxınlaşdı. Aylin son qedehi içmek isteyende Selim qedehi onun elinden alıb masaya qoydu. Eseble :
-Sen ne edirsen?-dedi.
-Sen ne şirin olursan bele esebi olanda, - deyib güldü. Yeniden qedehi götürüb içmek isteyende Selim Aylinin elinden tutub bayıra çıxardı.
-Eve gedirik. Çox içmisen,-deyerek Aylinin qolundan tutub çekişdirdi. Aylin qolunu Selimin elinden xilas edib içeri girmek isteyerek :
-Besti görek. Eylence indi başlayır. Men hele reqs etmemişem, - dedi ve reqs etmek isteyende Selim onu mecbur maşına mindirdi.Aylin kemeri çıxarmağa çalışanda Selim Aylinin elini saxladı. Ellerin teması gözlere tesir etdi. Gözler bir - birine zillendi.
-Eve gedirik, Aylin, - dedi ve qara gözlerini hökmle Ayline dikdi.
Aylin uşaq kimi baxdı ve özünü saxlaya bilmeyib güldü:
-Sen bele çox gülmelisen.
Maşını işe salanda Aylin yene kemeri çıxarmaq istedi :
-Men eve getmek istemirem.. Ora ev deyil, qefesdir, - deyib güldü. Sonra mahnı oxumağa başladı. Yol boyu eyni mahnını oxudu.
Selim getmeden önce Samire zeng etdi:
-Samir,dostum,Aylin
Caan ciceyim
Balım
Elbette olar)
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç