tutanda Yaşarı teeccüblendire bilmişdi. Lakin Yaşar dayanmaq fikrinde deyildi; o, qızı özüne daha berk sıxıb ,onun boynuna öpüşler qonduranda müxtelif sözler ile Baharı ele almağa çalışsa da, qız her iki eli ile onu özünden uzaq tutmaq üçün sözün esl menasında elinden geleni edirdi. Her zaman anlayışlı olmağa çalışan Yaşar son zamanlar onun içini yeyib-bitiren qısqanclıq krizinin badına gederek bu defe sert addımlar atmağa sövq edilirdi. Bahar bunu onun hereketlerinden hiss edende deliye döndü. Bir daha istemediyi münasibete mecbur edilmek qorxusu Yaşara heç neyi açıqlamadan onun bu şekilde her şeyi öyrenmesi qorxusu üzerinde çoxluq teşkil etmeye başladı.
-Yaşar ,buraxın, xahiş edirem! Buraxın!- xahişlerin keskinleşdiyi bir vaxtda, heyat yoldaşının çağırışlarına qarşı qulaqlarını qapayan Yaşar ,qarşısında bu gece ancaq bir şert qoymuşdu ve ona doğru amansızca irelileyirdi. Öpüşler artıq incitmeye , qızın ince belini tutub saxlayan el ise derisine izler qoymağa başlayırdı. Bahar bu cencelden çıxmaq üçün üzüne sarı irelileyen dodaqları redd edir ve elleri ile Yaşarın sinesine daha berk basırdı.
-Besdi daha!- son olaraq onu sert şekilde itelediyinde quş kimi çırpınan üreyinin sesini de üsteleyen sesinin çox berk seslendiyinin ferqine bir neçe saniye Yaşarın heyret dolu üzüne baxdıqdan sonra vardı. Yaşar aniden üzünü çevirib otaqdan çıxdı ve bu hereketinde o qeder eseb var idi ki, Bahar etdiyi herekete derhal peşman oldu. Amma ne etmeli idi? Çaresi yox idi...

Valideynler yola salındığı zaman bütün gece otağa addımını basmayan Yaşar özünü sakit aparmağa çalışdığı üçün esebi olduğunu Bahardan başqa heç kim hiss etmedi. Yaşar bele zamanlarda özünü temkinli aparmağı çox yaxşı bacarırdı. Anasından yeniden gelecekleri haqqında sözü aldıqdan sonra onlarla qucaqlaşıb, qatarda valideynlerinin gedişini izleyerken gözleri dolan Bahar, hemin an erinin sanki yumşaldığını hiss etse de , daha sonra maşında tek qaldıqlarında gerginlik davam edirdi. Yaşar bir kelme de etmedi,

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>