sualımı ünvanladığımda Onurun üzüne yayıldı o meşhur tebessümü. Kağıza bir şeyler cızmaqara etmeye başladı.
"Men bucür şeylere alışmışam. Amma meni senin kimi müdafie eden olmamışdı, çox sağ ol"
Deyesen gözlerim dolmuşdu onun içdenliyi qarşısında. Başımı yellemekle yetindim. Onur yene baş ve işaret barmaqlarını birleşdirib dodağına yaxınlaşdı. Daha sonra barmaqlarını açıb gülümsedi. Meni ürekden gülümsedirdi onun bu hereketi.
- Hümeyra,
Aycan aralıdan meni sesleyerek telaşla yanıma yüyürdü.
- Ezizim, bağışla seni burada tek qoydum. Eve getdiyim zaman Almanyadan zeng geldi. Onlarla danışmalı oldum, sonra müellimle ve neticede çox yubandım. Xahiş edirem, bağışla.
Aycan bir nefese cümlesini sıralayır ağzımı açmağa imkan vermirdi
- Aycan, icaze ver mende nese deyim.
- Elbette, ezizim, ne icazesi…
- Aycan!
- Susdum.
Sevirdim onun bu şirin hallarını.
- Ezizim, gecikdiyin üçün sene esebi deyilem. Hem men burda tek deyilem. Onur da buradaydı.
- Onur, Hümeyranı tek qoymadığın üçün teşekkür edirem.
Onur başını yelledikden sonra ayağa qalxıb Aycana nelerse işare etdi.
- Ne deyir?
Onurun her işaretini bilmek isteyirdim.
- Deyir bu gün men onun yox o, menim yanımda olub.
Menim ona destek olmağımı Onurun qiymetlendirmiş olmağı menim xoşuma gelmiş üzümde geniş bir tebessüm yaratmışdı.
Daha sonra sağollaşıb Aycanla oradan uzaqlaşmağa başladıq. Bağdan çıxıb tini dönene kimi neçe defe dönüb arxaya baxmışdım bilmirem.
- Bir az evvel Onur ne demek istedi?
‐ Heç ne... Bayaq heddini bilmez biri ona qarşı terbiyyesizlik etdi, mende susdurdum.
- Başa düşdüm... Teessüf ki, Onur bele şeyleri çox yaşayır. Bir çoxları onu sadece qüsurunu görür, oysa onun o qeder gözel üreyi var ki... Tesevvür edirsen, qohumları qüsurludur deye Onura qarşı hemişe ayrı seçkilik edir.
- Çox acıdır doğurdan da. Bes dostları?
- Dostu da azdır.
- Men onunla dost olacağam.
- Bu haradan çıxdı?
- Ne bilim... Heqiqeten bunu etmek isteyirem.
‐ Ehtiyatlı ol, Onur hem çox merhemetli, hem de

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>