bilirdi ki, heç sevgisini getire bilmediyi diline etirafları getire bilmeyecek . Saatlarla güzgünün qarşısında dayanıb, defelerle tekrar etdiyi sözleri kekelemeden, ara vermeden Yaşarın üzüne deye bilmeyecek. Heç Yaşar da ona fasilesiz qulaq asmaq fikrinde deyildi. Mehz buna göre Bahar ağlına gelen ilk çıxış yolu ile kamodun üzerine qoyduğu çantasını eline alıb, içinden defter qelem çıxardı. Cemi bir vereq çıxarıb defteri altlıq olaraq istifade üçün hazır veziyyetde qoydu. Evvelce çox çetin olduğunu düşünse de vereqe deyen qelemin ucuna sözler bir-bir axdı, cümleler mürekkeb ile ağ kağıza töküldü,qelemi tutan el titreme ile bütün her şeyi durmadan, dayanmadan yazdı, yazdıqca yazdı, yazdıldıqca ürekde yüngüllük yaratdı. Senan ile görüşdüyü ilk günden beri iki il erzinde yaşadığı her şeyi: bütün görüşleri ve xoş xatireleri ,hamısını heç bir nüansı buraxmadan Bahar veqere düzdü. Bütün bunlar önemli olmaya da bilerdi, Yaşara pis tesir ede de bilerdi, lakin deyilmeliydi, heç ne gizledilmemeli idi. Senan ile görüş teyin etdikleri hemin gün Yaşarı görmeden onun haqqında düşündüyü her şeyi de etiraf etdi. Ona göre Yaşar dul ve yaşlı biri idi, elbetde heç cavan ve yaraşıqlı olması da Baharın evlilikden boyun qaçırma isteyini öldüre bilmeyecekdi obvaxt. Bahar görüş teyin etdikleri meqama çatdıqda üreyinin bulandığını hiss etdi. Durmadan yazan el dayandı, başlayan esmece bedenine doğru ireliledi. Bahar göz yaşlarını sert şekilde sildi ve burnunu çekdi. Bir neçe damcı onun elinden canını qurtararaq quru vereqde öz ebedi izini buraxa bildi. Meqam bu meqam idi, bu an idi, başqa yol yox idi. Dar da olsa, nefes alınması çetin de olsa keçilmeliydi. Bahar bütün teferrüatı ile, hemin gece baş verenleri kifayet etmediyi üçün defterden çıxardığı diger vereqe yazmağa davam etdi. Son nöqte "Men seni çox sevirem" sözleri ile qoyulmuşdu. Beli, o özünü aşa bilib, erine sevgisini "sen" deye müraciet ederek bildirmişdi, hetta bu eşidilmese de oxunarken qulaqlarda seslene bilecek möcüzeli

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>